Maartje (44) in Vragen van ouders
Informatie delen over partner
Mijn ex-man en ik zijn nu 5 maanden uit elkaar. Mijn ex-man heeft onze 2 zonen (9 en 11) steeds geïnformeerd over zijn vriendinnen, hij gaf ze eigenlijk veel te veel informatie. De kinderen voelen zich hierdoor onveilig. Sinds 2 maanden heeft mijn ex-man een vastere vriendin. Mijn zonen hebben erg veel moeite met het geheel. Daarbij is ook hun opa (van mijn kant) 5,5 maand overleden. Hun wereld staat redelijk op zijn kop dus.
Wanneer moet/ mag ik van de kinderen verwachten dat ze de nieuwe situatie bij hun vader accepteren en haar leren kennen. Of moet ik hen beschermen tegen deze onveiligheid? Ze vragen wel zelf om deze bescherming. Maar ik wil geen rancuneuze ex zijn, want dat hij een vriendin heeft, doet mij weinig. Dus de hulpvraag komt echt van de jongens.
Hoi Maartje,
Bedankt voor je berichtje op het forum, fijn dat je het gevonden hebt. Jeetje, ik snap goed dat jullie wereld nu volledig op zijn kop staat. Het klinkt alsof er het afgelopen halfjaar heel veel gebeurd is en dat iedereen een boel te verwerken heeft. Ik vond het al moeilijk toen ik moest verhuizen toen het slecht ging met mijn opa, dus ik kan me voorstellen dat jullie zonen overweldigd zijn door alles wat er is gebeurd.
Je geeft aan dat je zonen zelf gevraagd hebben om bescherming. Hebben ze het woord bescherming ook gebruikt? Hoe vroegen ze er om? Hoe dan ook klinkt het alsof ze zelf hebben aangegeven dat ze niet zo veel informatie van hun vader willen. Volgens mij is dit de kern waar je je op moet richten. Zij hebben heel dapper aangegeven dat ze ergens mee zitten, dat betekent dat ze je vertrouwen en dat ze dus willen dat je helpt. Ik vond het zelf altijd heel moeilijk om om hulp te vragen, dus als ik dat deed dan vertrouwde ik mensen echt heel erg.
Ik zou je dus willen aanraden om ze zo veel mogelijk te steunen in deze verwarrende en overweldigende tijd. Hun opa is er niet meer, ze voelen zich blijkbaar niet zo op hun gemak bij hun vader en komen naar jou voor hulp. Neem ze serieus en doe je best om dit met hun vader op te lossen, ze hebben al genoeg stress en zouden hier vanaf nu zo min mogelijk mee bezig moeten zijn. Op die leeftijd voelde ik me soms niet serieus genomen door volwassenen en daar voelde ik me soms best verdrietig over, ik vond het oneerlijk. Ik was heel blij dat mijn moeder gewoon dingen serieus met me kon bespreken en mijn mening respecteerde.
Ik wens je veel sterkte. Jij hebt natuurlijk ook je vader verloren en dat maakt het niet makkelijker. Vraag om hulp als je dat nodig hebt en gun jezelf ook de tijd en ruimte daarvoor.
Groetjes,
Hilde
Lieve Maartje,
Gecondoleerd met het verlies van jouw eigen vader en wat naar dat er in een periode van rouw ook nog rouw bij komt van de relatie die je had. Wat goed dat je het forum hebt gevonden met je vraag!
Mijn vader had ook gelijk een vriendin na de scheiding. Zij was eigenlijk een reden van de scheiding en mijn vader was daardoor erg zeker van zijn zaak. Ze was en is bijna 6 jaar later nog steeds zijn vriendin en dus vond hij het ook heel belangrijk dat mijn zusje en ik haar allebei ontmoeten. Zelf was ik een stuk ouder en daardoor kon ik goed nadenken over wat ik wel en niet wilde. Maar dat betekende niet dat ik niet de bescherming van mijn moeder nodig had. Ik heb er voor gekozen om de vriendin van mijn vader het eerste jaar niet te ontmoeten. Als mijn moeder mij hierin niet gesteund had dan weet ik niet of het mij was gelukt om te wachten tot een moment dat ik er klaar voor was.
Mijn moeder heeft zo veel mogelijk haar mening voor zich gehouden en af en toe wel gevraagd wat ik nou echt wilde, of ik het voor mezelf deed en niet voor haar en of ik het niet toch eens zou moeten proberen. Zo had ik wel de momenten om erover na te denken ipv alles weg te stoppen maar gebeurde alles wel met oog voor mij. Mijn vader heeft dit niet leuk gevonden en zijn vriendin al helemaal niet (dat merk ik nu aan vanalles) maar dit is wel wat voor mij het beste was. Dat ze daar nu wrok over hebben is hun eigen onmacht en kan ik beter accepteren omdat ik ondertussen niet zo veel met ze hoef. Ik hoop dat jouw mede-ouder en zijn partner hier meer oog voor hebben. Ik zou het fijn hebben gevonden dat mijn moeder ze had uitgelegd wat ik ze niet kon zeggen. Dat mijn vader en zijn vriendin weten waarom ik op mij laat wachten en dat het voor hem misschien al zo ver is maar dat mijn hele leven nog op zijn kop stond.
Ik denk dat het voor jullie het belangrijkste is om te checken of ze vragen om jouw bescherming voor hunzelf of om jou te beschermen. Misschien is er een tante of oom of oma, buurvrouw, juf waar ze zich ook veilig bij voelen en die jij ook vertrouwd die dit ook een keer kan checken. ‘
Je zou je kinderen de website van Villa Pinedo kunnen laten zien zodat ze naast jou ook hier een luisterend oor kunnen vinden.
Ik hoop dat je hier iets aan hebt.
Liefs,
Sabine
Dag Maartje,
Wat goed dat je je vraag hier stelt op het forum . En wat een lastige situatie voor de kinderen. Mijn vader had direct na de scheiding ook een nieuwe vriendin , dus voor mij als kind is het heel herkenbaar. Ik vond het heel lastig om als kind te beseffen dat je vader nu gelukkig is met een ander iemand dan met je moeder. Dit heeft voor mij persoonlijk wat tijd gekost. Wat mij geholpen zou hebben en op sommige momenten hielp, waren de momenten dat mijn moeder zoveel mogelijk open in de situatie stond. Wanneer ze een luisterend oor was en niet haar mening gaf over mijn vader en stiefmoeder. Dit was voor mijn moeder heel lastig, omdat ze zelf met emoties zat, wat ook heel begrijpelijk is. Toch waren de momenten dat het wel lukte heel waardevol voor mij.
Ik weet niet hoe goed jou contact is met je ex-man en/of zijn vriendin, maar mogelijk kan je deze brief met ze delen https://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-nieuwe-partners-van-gescheiden-ouders/. Mijn stiefmoeder heeft hem laatst gelezen en gaf aan dat het haar heel erg had geholpen als ze die eerder gelezen had.
Wat voor mij dus heel belangrijk was, was een luisterend oor van mijn moeder (een ook vader natuurlijk) zonder dat ze haar eigen mening gaf. Op deze manier werd het veilig om over de situatie te praten en was het makkelijker voor mij. Voor mij had het tijd nodig om deze situatie te accepteren. Deze brief geeft aan hoe kinderen zich voelen. Misschien is het ook wat voor jou kinderen zodat ze zich niet alleen voelen. Wat dat had ik heel erg. https://www.villapinedo.nl/open-brief-aan-alle-kinderen-van-gescheiden-ouders/
Het enige wat ik nodig had was liefde van mijn ouders. Bij mijn vader was dit soms lastig omdat ik, net als bij jouw kinderen, mijn plek moest delen. Maar bij mijn moeder kreeg ik die liefde wel.
Liefde, oprechte aandacht, geen oordelen en vooral heeeeeel veeel tijd waren voor mij het recept om weer een gelukkig meisje te worden en veilig te kunnen opgroeien. Ik hoop en als ik het bericht lees denk ik ook dat jij dat zeker je kinderen dat kan geven. Fijn dat je kinderen zo een betrokken moeder hebben.
Heel veel succes,
Liefs Kaylee