‘Hoi,
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik ong. 2 jaar oud was, hier heb ik natuurlijk niet veel van gemerkt, mijn zussen (die toen 8 en 10 waren) daarentegen wel. We gingen om het weekend naar mijn vader toe en alles was goed. Mijn moeder kreeg een nieuwe vriend, en mijn vader een vriendin. Ik en mijn zussen konden het met allebei wel goed vinden. Tot 5 jaar geleden. Mijn “stiefmoeder” wilde praten met mijn zussen. Ik zat boven in mijn kamer maar het raam stond open en ik kon alles horen. Ik was toen ongeveer 8 jaar oud. Mijn stiefmoeder zei dat we niet genoeg met haar deden en dat ze zich “buitengesloten” voelde. Ik wist niet wat ik ervan moest denken. De weekenden daarna zijn we eigenlijk niet meer naar mijn vader toe gegaan. Pas in de zomervakantie, toen zijn we met mijn vader naar een huisje gegaan, zonder mijn stiefmoeder. Toen kregen ze pas echt ruzie, ik lag in bed en ik hoorde ze elke avond schreeuwen tegen elkaar. Na een week heeft mijn vader ons naar huis gebracht. Ik heb er toen nooit over nagedacht dat dat de laatste keer zou zijn dat ik hem zou zien, maar ik was ook pas 8.
In het begin voelde het niet echt alsof er iets veranderd was en merkte ik er niks van. Mijn vriendinnen vroegen of ik niet meer naar mijn vader ging en het enige wat ik zei was nee. Niemand wist eigenlijk wat er was gebeurd.
Ongeveer een jaar geleden begon ik weer aan hem te denken en ik begon hem te missen. Ik heb er een hele lange tijd over nagedacht om hem op te zoeken, maar dit heb ik nooit gedaan. Hij stuurde me wel altijd nog verjaardagskaarten maar dat was het. Ik had hem dus 5 jaar niet gesproken. Hij woont ook 1,5 uur ver weg, dus ik ben hem ook nooit tegengekomen of zoiets.
Zo was het dus 5 jaar lang, tot 2 weken geleden. Het ging niet goed met mijn opa aan mijn vaders kant en ze hadden hem in slaap gebracht met morfine. Het zou niet lang meer duren voordat hij dood zou gaan. We waren naar hem toe gegaan en toen we thuis kwamen ging vrijwel meteen de telefoon. Het was mijn vader. Hij wilde mijn moeder spreken, en daarna kwam mijn moeder mijn kamer binnen en zei dat mijn opa was overleden. Ik was helemaal aan het trillen want na 5 jaar je vader weer voor het eerst spreken is niet niks.
Ik was zo zenuwachtig voor de begrafenis omdat ik hem dan weer zou zien. Ik wist niet wat ik zou gaan doen als ik hem zag en of ik berhaupt iets tegen hem wilde zeggen. Ik was boos en verdrietig tegelijk. Boos omdat hij ons in de steek had gelaten en mijn stiefmoeders kant had gekozen.
Het moment was daar, hij liep naar binnen en het enige wat hij zei was hoi en hij aaide me over mijn hoofd. Daarna kwam hij nog naar ons toe en zei dat het even niet over ons “probleem” ging maar over mijn opa.
Hij zei de hele tijd niks tegen ons, hij vroeg soms iets maar ik gaf heel kortaf antwoord.
Toen we naar huis gingen zei hij; doei, en ik zei doei terug. Ik liep alvast verder maar hoorde hem nog tegen mijn oudste zus zeggen: “Doei, is het goed als ik je een keer bel?” waarop mijn zus antwoordde: “moet je zelf weten.”
dat is het laatste wat ik van hem heb gehoord.
Moet ik iets tegen mijn zus zeggen, of moet ik zelf contact met hem opzoeken?? Help!!!!!!!!!!!!!!! ‘