Mijn ouders zijn aan het begin van de afgelopen zomervakantie in de scheiding gestapt. Mijn ouders hadden vaak ruzie en Mn vader was niet de leukste. Hij mishandelde ons nog wel eens ooit (0p een manier waarop het voor mij als klein kind leek dat het normaal was), hij heeft me zelfs als klein kind bij Mn nek omhoog getild. Hij was nooit een goede vader en veel mensen zagen niet hoe hij deed tegen ons want bij anderen mensen deed hij normaal. Vroeger gaf hij me altijd het gevoel dat ik minder voor m betekende dan Mn broer en zus (ik ben de jongste) hij gaf me meer straf, en deed altijd anders tegen mij. Tijdens de scheiding gebruikte hij ons om een goede vader te lijken door bvb een foto te maken toen we voor mijn verjaardag naar de stad gingen (normaal gingen we nooit zomaar naar de stad) hij werd boos omdat ik geen foto kon maken. Ook heeft hij me veel genegeerd tijdens de scheiding. Hij deed veel meer met Mn broer zoals dagjes weg omdat Mn broer aan zijn kant stond. Op een dag in de herfstvakantie in de ochtend kwamen ik en Mn zusje beneden (Mn moeder was werken) en toen was alles weg, de tv, de bank, de salontafel, de sonosbox en allerlei kleine spullen. De hele woonkamer was leeg. Ook schreeuwde hij op een dag toen ik zat was naar mij “Ik wil jou niet als zoon!” Nadat hij helemaal pist was geworden op mij voor niks. Dit zijn allemaal redenen waarom ik geen contact meer wil met Mn vader, ik mis hem niet en het gaat goed! Toch zeggen mensen dat het Mn vader is en dat hij dat altijd blijft daarom en dat ik contact met m moet opnemen. Zal ik dat wel doen? Ik wil het eigenlijk niet…