Aan mijn ouders:

Pap en mam,
Als jullie is wisten hoe mijn zusje en ik ons voelde op het moment dat jullie ruzie hadden?.
Als jullie is wisten wat het met ons deed toen jullie zeiden dat jullie uit elkaar zouden gaan?.
Als jullie is wisten waar wij nu mee worstelen?.
Helaas weten jullie dat niet omdat jullie alleen jullie je niet konden plaatsen in onze schoenen.
Als jullie is wisten hoe het nu met ons gaat?.
Mijn zusje overstuur en bang, die ik probeer te helpen, te steunen en te troosten.
De verwijten die wij krijgen over dat wij de relatie van mijn vader en jouw nieuwe vriendin kapot maken.
Weet je niet hoe dat voor ons voelt?.
Dingen die achter gehouden worden, dingen die genegeerd worden, dingen die ons bang maken, dingen die wij ons afvragen…
Het maakt jullie allemaal niks uit want wij zijn nog maar kind(eren) in jullie ogen. Als wij recht van spreken hadden vanaf het moment dat jullie uit elkaar gingen, en mochten zeggen wat wij vonden of dachten dan was het nooit zo gelopen.
Het liefst kruipen we in een hoekje en houden we onze mond en zeggen we niks omdat we niks mogen zeggen. Het liefste liepen wij ook vrolijk de deur uit en kwamen wij vrolijk thuis bij de een en bij de ander. Helaas kan dat niet…
Het klopt, het liefst zien we jullie gelukkig samen of met een andere partner maar helaas blijft dit voor ons toch een moeilijk moment.
Mijn zusje die zich zorgen maakt over vanalles en zich dingen afvraagt van:”waarom gebeuren er zulke dingen?, waarom mag ik niet gewoon eerlijk zijn” maar helaas zien jullie dit niet. Ik als grote zus zijnde moet haar in bescherming nemen, terwijl jullie ook een deel van haar leven zijn. Maar jullie zien het niet.
En natuurlijk wensen wij jullie alle geluk toe zowel met als zonder nieuwe partner. En willen wij jullie natuurlijk het liefst gelukkig zien. Maar soms heeft dat zijn keerzijde en dat maakt ons bang.
Ik hoop dat alles op zijn plaats valt met een verloop van tijd. En dat iedereen gelukkig is en niet bang hoef te zijn of te hoeven liegen.
Pap, mam wil even zeggen dat ongeluk in een klein hoekje zit, het geluk zit in de rest maar daar moeten we samen voor zorgen dat dat ongeluk in een klein hoekje blijft. Samen sta je sterk!