mijn ouders hebben net voor de zomervakantie verteld dat ze uit elkaar gaan, alweer. Mijn ouders zijn namelijk ongeveer 2 jaar geleden ook al gescheiden. Mijn vader was vreemdgegaan en mn moeder was daar achter gekomen. Mijn vader ging hier een uur van daan wonen en zijn ‘nieuwe’ vriendin kwam regelmatig langs of we gingen ergens heen met hun. T was opeens heel erg wennen, Je ouders gaan scheiden, je vader gaat ergens anders wonen. Toen was ik nog 10, mijn zusje 8 en mijn broertje 4. Ik probeerde het voor mijn gevoel wel te begrijpen maar dat is moeilijk als je 10 bent. Na een tijdje zonder m’n vaders nieuwe vriendin zijn mn ouders t weer gaan proberen en zijn we weer samen gaan wonen. Voor ons was dat toen een hele fijne gebeurtenis want natuurlijk is het veel fijner als je ouders nog bij elkaar zijn en wonen…
Ik heb nooit een hele goede band net mn vader gehad. Hij deed ook nooit leuke dingen met ons, alleen als mama erbij was. Ik was en soms ben vaak jaloers op mijn vriendinnen die met hun vader weg gingen of iets anders leuks gingen doen of gewoon samen koken. Ik heb dat nooit echt gehad. Hij werkt sinds 4 jaar ofzo ook in de plaats waar hij toen woonde dus elke dag was hij om 8 uur tegelijkertijd met mij weg en kwam hij om 9 uur ongeveer weer thuis. Maar sinds een half jaar geleden was dat niet meer. Hij ging om half 7-7 uur weg en kwam rond half 11 thuis. Ik wist dat het op zn werk niet heel gemakkelijk was en dag hij veel te doen had maar dit vond ik wel overdreven ondat dat nooit zo was geweest. Hij was daardoor nog minder thuis en doordat hij in de weekenden ook moest werken was hij er helemaal niet. Ik had 1 week voor de vakantie een afsluiting van het hockeyseizoen en ik heb een hele gezellige avond gehad. Toen ik thuis kwam zag in mama met een vriendin van haar op de bank zitten en papa was ook niet thuis. Dan schieten er al meteen een heleboel dingen door je hoofd heen. Als je moeder je dan verteld dat ze weer uit elkaar gaan stort je wereld in. Alles gaat door je hoofd heen. Gaan we verhuizen? Bij wie ga ik wonen? Wat is eigenlijk de reden?!? Die avond heeft mn moeder me veel verteld over wat er gebeurd is. Hij was weer vreemdgegaan. Ik was meteen superboos en kon het niet geloven. S’ avonds kon ik niet slapen dus ging ik bij mama op de kamer liggen. Daar heeft ze me alles verteld waar ze achter is gekomen. Hij is niet 2 maar wel een stuk of 6 keer vreemdgegaan en is al 3 jaar daarover aan t liegen, al voordat ze voor de eerste keer uit elkaar gingen. Ik was gelijk zo boos op papa. Hoe kun je iemand zo in de steek laten. Ik praatte de eerste 4 weken helemaal niet tegen hem. Hij was hier in een ander pand van ons gaan wonen en was dus gelijk bij ons uit huis. Ik heb hem niet eens aangeken toen hij langsliep. De vorige keer had mama het ‘echte verhaal’ tegen iedereen verteld, maar daardoor gingen er niet normaal veel roddels door heel ons dorp. Zelfs bij de jumbo kwamen er mensen naar ons toe die we niet eens kenden met verhalen die helemaal nergens op sloegen. Daarom hebben we nu tegen bijna niemand de waarheid verteld. Dat voelt heel raar omdat je elke keer het geboel hebt dat je aan het liegen bent. nu ongeveer 1,5 maand later ben ik nog steeds boos op papa. Ik moet van veel mensen met hem praten maar dat wil ik echt niet. Ik heb hem een brief geschreven omdat ik het hen gewoon niet kon zeggen. Omdat ik het echte verhaal tegen niemand heb verteld is het voor hun ook moeilijk te begrijpen dat ik nog steeds zo boos ben. Maar ik weet dat als ik het ze zeg dat iedereen weer roddels gaat bedenken. We gaan ook verhuizen met mijn moeder wel in hetzelfde dorp. Ik zit op tweetalig vwo in de tweede klas nu en heb net mn eerste week school achter de rug. Papa was ook altijd chagrijnig als ie thuis was en ik deed het altijd fout. Dat is weer een van de redenen waarom ik hem niet wik spreken. Ik weet niet precies wat ik moet doen maar ik sta wel achter mn beslissing. Ik wil ook niet bij hem wonen of in het weekend daarheen. Mijn kleinere broertje en zusje doen dat wel. Iedereen zegt je kan niet altijd boos blijven maar dat is wel wat ik voorlopig ben. Mama zegt ook dat z ene te veel verteld heeft waardoor ik met mama meeloop door haar boosheid maar dat is niet. Hij is mij ook die 3 jaar vergeten. Dat is mijn verhaal