Anoniem (14 jaar) in What the F@#*CK
Mijn koffer staat al klaar
Hi,
Mijn ouders zijn sinds 2,5 jaar uit elkaar. De echtscheiding is nog niet rond, mijn ouders willen beide andere dingen. Mijn vader had na twee weken al een nieuwe vriendin en woonde binnen een maand met haar samen. Alles gebeurde zó snel dat ik belandde in zware depressies en psychoses, waarbij ik mezelf sneed en mezelf wilde vermoorden. Ik moest bijna opgenomen worden in het ziekenhuis en ik heb het echt niet fijn. De depressies komen elk jaar terug rond November (als ik jarig ben) en de opvolgende maanden waarin alle feestdagen plaatsvinden. Dat is een periode waarbij alles mij herrinerd aan de leuke tijden die wij pas zo kortgeleden nog samen hadden rond die tijd. Hier kan ik me overheen zetten. Nu heb ik een probleem. Ik heb net ruzie gehad met mijn moeder en omdat ik volgens haar een “puber” ben, is alles wat ik zeg onwaar. Dat irriteert mij natuurlijk en dan wordt ik boos. Nu sprak ik haar net over de telefoon en wordt ze ontzettend boos en gaat ze gillen en schreeuwen. Ik wil graag naar mijn vader toe maar hij is verhuisd naar Amersfoort en ik woon zelf in Den Haag. Ik heb mijn koffer al gepakt en alles staat klaar, maar ik heb geen idee wat ik moet doen. Moet ik weglopen naar mijn vader om daar een week of twee te blijven totdat school begint? Of moet ik thuisblijven.
Ik moet overigens ook naar de rechtzaal 10 september en heb geen idee wat ik me erbij voor kan stellen. Heeft iemand tips of advies?
Dat zou heel fijn zijn. Ik heb het hard nodig. Ik heb het gevoel alsof er niemand is tegen wie ik kan praten. Mijn moeder niet, zus niet, vriendinnen niet (ookal lig ik heel goed in de groep en steunen zij me altijd), mijn familie niet. Niemand dus.
alvast bedankt 🙂
Beste anoniempje, Wat een treurig verhaal om te lezen. Met name omdat het de indruk geeft dat je er helemaal alleen voor staat, terwijl je een vader, moeder en een zus hebt. Het lijkt wel alsof je je letterlijk in tweeën moet snijden in de aanloop naar de dagen die juist zo exclusief zouden moeten zijn en met het hele gezin gevierd worden. Gelukkig heb je luisterende oren gevonden op dit forum. Nu de oren van jouw ouders nog… Mijn advies zou daarom zijn om de tijd in de rechtbank te gebruiken om een wens te doen. Ik mag aannemen… Lees verder »
Hallo, Jeetje, wat jammer dat je dit allemaal hebt moeten meemaken. Ik kan me niet voorstellen hoe dat zou moeten zijn… Nu komt die ruzie met je moeder er ook nog is bij en dat helpt natuurlijk niet. Ik zou inderdaad niet zomaar weglopen, maar het er goed over hebben met je moeder en aangeven dat je de komende dagen misschien liever even bij je vader bent (de ruzie zal vast niet eeuwig duren). Dit soort dingen, zoals bij wie je wil wonen en hoe vaak je heen en weer wil, kan je allemaal bespreken bij de kinderrechter. Het zal… Lees verder »
Hallo, Ten eerste, wat een heftig verhaal. Ik vind het heel moedig dat je je hier durft te openen en ons dit toevertrouwt. Ik vraag me af of je al onder behandeling van een psycholoog bent? Vaak kan dit heel goed helpen. Ten eerste is dit een neutrale persoon, dus geen familie of vriend enzovoorts en ten tweede zou je daar alles kwijt kunnen. Psychologen hebben ook veel ervaring met betrekking tot depressies enzovoorts, waardoor ze heel veel tips kunnen geven. Ik zou niet zomaar als ik jou was, weglopen van thuis. Dat zorgt meestal voor veel problemen en je… Lees verder »