Lieve ouders, ik zie hoe erg jullie je best doen, en hoe graag jullie dingen goed willen regelen voor jullie kinderen. Ik stel dit heel erg op prijs, en wil alle ouders hiervoor bedanken. Toch wil ik door het beschrijven van een situatie die ik zelf heb meegemaakt jullie een belangrijke boodschap meegeven. Ik heb zelf gemerkt dat ouders door het graag goed te willen doen voor het kind, zelf gaan invullen wat goed is voor hen. Zo ook in mijn gezin. Mijn broertje woont op zichzelf in Nijmegen en dat weekend kwam hij een avond naar huis. Het is voor hem dan lastig of hij naar onze vader of moeder moet gaan. Nu hebben onze ouders al een grote stap gemaakt in hun relatie. Na de scheiding hebben ze een lange tijd moeilijk contact gehad en was het contact vooral via e-mail. Nu de laatste jaren, 14 jaar later (zo zie je maar hoe lang dit proces bij ouders kan duren), komen ze voor het eerst in elkaars woning en kunnen ze face-to-face met elkaar praten. Ik ben persoonlijk teleurgesteld dat dit pas zo laat tot stand is gekomen, en dat ze niet eerder op een normale manier met elkaar konden communiceren, want ik heb er toen ik jong was meer behoefte aan gehad dan ik nu heb, nu ik meer zelfstandig ben. Desalniettemin ben ik erg blij dat het contact nu beter verloopt. Mijn vader kan nu op de koffie komen bij mijn moeder en andersom (als het om zaken gaat wat betreft ons, de kinderen). Nu David, mijn broertje, naar huis kwam vanuit Nijmegen stelde mijn vader direct: ‘Ik kom dan wel koffie drinken bij mama, dan heeft David geen last van een loyaliteitsconflict, zo hoeft hij niet te kiezen.’ Ik vind het erg lief dat hij er zo over na denkt, maar hij beslist hierdoor wel wat hij/wij ‘prettig’ zouden vinden. Ik vind het namelijk heel onwennig om met mijn ouders samen om een tafel te zitten, en ook mijn broertje spreekt mijn ouders liever los van elkaar. Zo zijn wij dit na al die jaren gewend. Zonder hier met ons over te hebben beslist hij dus voor ons wat hij kan doen om ons te ondersteunen in de loyaliteit die wij ervaren naar beide ouders. Zoals ik al zei, het is heel lief bedoelt van hem maar pap, je kunt ook gewoon vrágen wat wij prettig vinden en hoe wíj dit het liefst voor ons zien.. Dit is daarbij ook meteen mijn advies naar ouders. Luister naar je kind, ga in gesprek met je kind en beslis niet voor hem/haar of hen wat zij prettig vinden. Geef je kind te ruimte zelf keuzes te maken en ga deze keuzes niet invullen.