F.F (26 jaar) in Mijn familie
Verdriet
Hallo allemaal,
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 16 jaar was. Mijn moeder had al snel een nieuwe relatie met een man die ik vanaf mijn geboorte al ken en zelf 3 kinderen heeft waarvan de jongste vroeger mijn beste vriendinnetje was.
Toen bekend werd dat mijn moeder en hun vader een relatie kregen, was dit erg moeilijk en niemand was het er mee eens.
Zijn kinderen waren toen nog erg in de rouw, zij waren hun moeder net een half jaar geleden verloren aan kanker. Mijn moeder heeft haar nog verzorgd, tot op haar sterfbed.
Dit was erg begrijpelijk, maar mijn eigen broer was ook woedend en heeft een tijd lang geen contact gehad met mijn moeder.
Ik leek toen de enige die het allemaal accepteerde en er in zekere zin ‘vrede mee had’. Wel kan ik me herinneren dat ik mij erg alleen voelde, ik woonde nog thuis en we trokken vrij snel bij hun in huis en mijn eigen broer zag ik niet vanwege zijn ruzie met mijn moeder.
Inmiddels ben ik 26 jaar en het laatste jaar merk ik dat het af en toe ontzettend moeilijk heb met het feit dat mijn ouders niet meer bij elkaar zijn en elkaar ook niet kunnen uitstaan, ze hebben geen contact en inmiddels heeft mijn broer, door een ruzie, al anderhalf jaar geen contact meer met mijn vader.
Voor mij kwam dit best als een verrassing aangezien ik altijd gedacht heb dat ik juist degene was die er goed mee om was gegaan… ik heb steeds vaker last van ontzettende huilbuien, ik word zomaar ineens overspoelt met verdriet en begin dan zo ontzettend hard te huilen. Ook heb ik vaak nachtmerries, over mijn ouders, of over mijn broer en vader..
Ik snap niet hoe dit, na 10 jaar, toch weer boven komt drijven, terwijl ik er toen zo goed mee om kon gaan?
Zou het kunnen dat ik alles misschien op een verkeerde manier verwerkt heb?
Lieve F, Bedankt voor je berichtje op het forum! Het is helemaal niet vreemd dat jij nu last begint te krijgen van de dingen die gebeurd zijn. Het is niet simpel geweest. Het lijkt erop dat je dacht dat je alles had geaccepteerd en er vrede mee had. Ik denk dat dit een manier was om jezelf op dat moment te beschermen tegen alle veranderingen, zodat je nog enigszins in balans kon blijven. Ik herken mezelf hier deels ook in. Mijn tip is om met iemand, die je volledig vertrouwt, te gaan praten over wat je allemaal ervaart. Het is… Lees verder »
Hee hee, Wat leuk dat je uit een nieuwe relatie een beste vriend kreeg. Altijd leuk haha! Wat heftig van hun moeder. Zo zie je dat iedereen het soms wel moeilijk kan hebben. Als dingen nieuw zijn kan je je inderdaad al snel alleen voelen. Geef dit aan ! Creeér mensen om je heen, en zoek afleiding. Je zou wel op je leeftijd er al overheen moeten zijn, ( niet lullig bedoelt ) Het is altijd lastig zo iets te accepteren, maar zo gaat het leven en je moet overal het beste uit halen. Pas je aan , aan hoe… Lees verder »