Mijn ouders zijn al 6 jaar gescheiden en gaan nu met elkaar via advocaten naar de rechtbank omdat ze ruzie hebben over geld. Ik heb heel erg het gevoel dat ik mijn 2 jongste broertjes moet beschermen maar ook beide ouders gelukkig moet maken want ik wil iedereen graag gelukkig zien, dan ben ik zelf ook pas gelukkig. Maar omdat er iemand dan boos of verdrietig is heeft dit effect op iedereen waardoor er altijd iemand ongelukkig of verdrietig is. En nu ben ik er achter gekomen dat er eigenlijk helemaal niemand aan mij vraagt hoe het met me gaat, en ik zelf helemaal niet weet hoe ik me er over voel. Ik ben boos op beide ouders maar ook weer niet, want het zijn je ouders. Ik neem het ze kwalijk dat ze mij in deze positie hebben gezet en weet niet waar ik goed aan doe. Ik word er zelf erg individueel van, wil alles zelf doen en ook het idee dat ik alles zelf moet doen, want dan kan niemand je pijn doen of teleurstellen. Ik weet me de laatste tijd gewoon even geen raad meer omdat ik me ook niet volledig kan afzonderen omdat ik wel verantwoordelijkheid voel, maar dus wel eke keer word teleurgesteld.