Beste ouders,

3 jaar geleden gingen mijn ouders scheiden. Ik was toen net een paar maanden 18.
2 januari, net nieuwjaar toen werd het ons verteld.. Er is natuurlijk geen enkel moment een goed moment om zoiets tegen je kinderen te vertellen, maar god wat was ik boos dat we zo het nieuwe jaar moesten starten.
Het was rond het avond eten dat mijn moeder vroeg of we allemaal even beneden wilde komen zitten.
Jaren lang heb ik het gezegd tegen vriendinnen: mijn ouders gaan nog ooit scheiden. Waarom? Dat kon ik niet uitleggen maar er was altijd spanning.
Maar het moment de 2 januari dat het ons verteld werd zag ik het totaal niet aankomen.
Samen met mijn zusjes zaten we op de bank toen onze moeder vertelde: jullie zullen misschien wel boos zijn en verdrietig maar papa en mama gaan uit elkaar.
Het ergste was nog dat onze vader heel hard zat te huilen want deze scheiding was onze moeder haar keus.
Mijn 2 zusjes en ik voelde ons werkelijk verschrikkelijk.
Ik moet zeggen de scheiding van onze ouders ging als een speer en alles werd goed geregeld. Mijn vader was echter wel erg boos op mijn moeder waardoor alle over de rug van de kinderen ging. Alsjeblieft ouders doe dit niet want dat breekt je kinderen. Elk kind houd van beide ouders dus het laatste wat ze willen is moeten kiezen.
Ik was meer postbode als kind, als ik bij mijn vader ging eten ging het alleen maar over spullen die ik bij mijn moeder nog moest ophalen voor hem en andersom precies hetzelfde. Verschrikkelijk, gelukkig heb ik na een paar maanden in een woede uitbarsting durven zeggen dat dit anders moest.
Ik zat voor de scheiding al niet lekker in mijn vel maar hield dit voor me. Totdat ik erachter kwam dat mijn moeder al een nieuwe liefde op het oog had, dit was 3 maanden na de scheiding ik was natuurlijk hartstikke boos. Mijn moeder ging bij alles tegen mij in en was een andere moeder als dat ik haar kende. Ze ging veel vaker naar de kroeg en was steeds minder thuis bij ons. Uiteindelijk zijn de discussie uitgelopen tot een flinke ruzie, eindelijk kon ik zeggen dat ik het nut van het leven niet meer zat en dat zij en papa dat alleen maar erger maakte met hun gedrag. En EINDELIJK heeft mijn moeder geluisterd en na veel onderzoeken kwam eruit dat ik aan een depressie leed. Na een paar maanden medicijnen en veel gesprekken later dacht ik hé dit gaat steeds beter. Ook het contact met mijn vader werd weer beter. Totdat wij terug kwamen van onze eerste vakantie met onze vader. Hij wilde liever niet dat wij onze moeder belde op vakantie want het was de vakantie met hem (dit moet je niet doen bij je kinderen, zeker op een eerste vakantie met maar 1 van de ouders). Mijn zusje en ik waren de dag later jarig en waren blij dat we onze moeder weer zagen. Helaas kwamen we er toen via via achter dat onze moeder een nieuwe vriend had, dit hoor je natuurlijk het liefst van je ouders zelf en alsof dat nog niet erg genoeg was, was de nieuwe vriend van onze moeder de beste vriend van onze vader. We waren hartstikke kwaad, hoe kom ze dit nou doen, waarom hij en waarom 1 dag voor onze verjaardag. Onze vader was woest en dit liet hij ons merken, ouders doe dit je kinderen niet aan!!! Ouders die elkaar zwart maken is het ergste wat je mee kan maken!!
Nu 3 jaar later woont mijn moeder met haar vriend samen en mijn vader heeft inmiddels ook een nieuwe vriendin en gelukkig praten ze nu ook weer makkelijker met elkaar.
Wat ik met dit verhaal duidelijk wil maken is dat kinderen het erg moeilijk vinden als ouders uit elkaar gaan. Hier komt veel verdriet bij kijken en gun dit de kinderen alsjeblieft! Gun de kinderen ook de tijd om alles te verwerken, stap niet snel zomaar opnieuw een relatie in.
En nog het belangrijkste: zorg alsjeblieft dat als er een nieuwe liefde is of als er iets gaat veranderen de kinderen dit van u horen en niet van mensen uit de omgeving! Ik en ik denk alle kinderen voelen zich bedrogen en vertrouwen zal pas na lange tijd terug komen.
Laat de nieuwe partner niet de vader of de moeder rol overnemen dit maakt de kinderen alleen maar kwaad en zo zal er steeds meer haat richting de nieuwe partner komen!
Ga er alsjeblieft goed mee om want ik zit helaas nog steeds met een depressie en met medicijnen. De scheiding is niet de enige reden hiervan maar zal zeker een groot deel zijn van de depressie.
Hopelijk heeft u iets aan dit verhaal.

Liefs J.