Sinds afgelopen zomer zijn mijn ouders gescheiden en wonen zij allebei appart.
Het huis waar wij in woonde voor de scheiding is helaas verkocht, dit deed me zoveel pijn, mijn thuis, mijn vertrouwde omgeving, mijn basis, in 1 klap alles weg.
Van mezelf ben ik een erg gevoelig meisje en heeft een psycholoog wel eens gezegd dat ik hoog sensitief ben, wat dit alles ook niet evht makkelijker maakt…

Nu woont mijn moeder in het centrum, een appartement met 2 slaapkamers waardoor ik samen met mijn zusje een kamer moet delen.
Mijn vader woont in de zelfde stad alleen heeft hij een normaal huis gekocht met 4 slaapkamers.
In het begin was ik heel veel bij mijn vader, eigenlijk alleen maar.. Ik had daar mijn eigen kamer en kon mezelf dus terug trekken van alles en iedereen.
Sinds een aantal weken heeft mijn vader nu dus een nieuwe vriendin die alles voor hem is..
Waardoor hij soms mij en mijn zusje wel eens vergeet en niet denkt aan het verdriet en de pijn die wij hebben, al zegt hij zelf van wel.. Daardoor heb ik vaak ruzie met hem tegenwoordig en als ik ruzie met hem heb zegt hij alleen maar hoe zwaar hij het heeft en luistert hij niet naar mij, of tenminste op het koment zelf luistert hij wel maar na 10 minuten is alles wat ik gezegd heb alweer vergeten…

Bij mijn vader en moeder heb ik allebei niet meer het gevoel dat ik thuis kom en weer lekker in mijn vertrouwde omgeving terecht kom. Hierdoor heb ik vaak geen zin om naar “huis” te gaan als ik uit school of stage kom.

Na een aantal weken na de scheiding ben ik 3 dagen in de week bij mijn vader geweest, 2 bij min moeder en het weekend om en om.
Dit liep niet lekker en voordat ik ergens gewend was moest ik alweer weg.
Op dit moment doe ik het om de week, dit loopt ook nog niet echt lekker en heb ik er veel moeite mee om elke week weer al mn tassen moeten te pskken en mezelf te verplaatsen naar een andere omgeving

Heeft er iemand tips over hoe ik dit kan verminderen, of misschien een betere tijdsverdeling of hoe ik mijn “thuis” kan krijgen?
En niet onbelangrijk wat ik moet doen met de situatie van mijn vader…