Heey allemaal,

Mijn ouders zijn nu al 12 jaar lang gescheiden en ik kan me niks meer herinneren van toen ze nog samen waren, maar ik merk wel dat ik het echt heel erg vind dat ze niet bij elkaar zijn.
Nu heb ik sinds ik 8 jaar oud ben een stief-vader, en ik vind hem echt verschrikkelijk. Ik kan hem niet uitstaan en hij mij volgends mij ook niet.
Nu hebben mijn moeder en stief-vader nog 2 kinderen gekregen, mijn broertje van 5. Hij is autist, ik vind dit heel lastig omdat hij mij meestal niet begrijpt en ik geen idee heb hoe ik ermee moet omgaan.
Ook heb ik nog een zusje van 3. Zij is de jongste en krijgt dus de meeste aandacht.
Nu is het zo dat mijn stief-vader (waarschijnlijk) ook autist is. Hij is zich aan het laten testen. Maar eigenlijk is het al zeker dat hij autist is. En hij werd altijd heel boos op mij en begon tegen me te schreeuwen terwijl ik geen idee had waar het over ging.
En nu is het aller ergste nog, mijn moeder zit in een depressie. Al bijna 2 jaar. Dit gezin is ontzettend gaötisch en ingewikkeld.
Nu heeft mijn vader geen nieuwe vriendin. Dus daar is het lekker rustig.

Beste Joyce,

Ik ben Judith waar je een tijdje geleden voor de klas stond en vertelde over jezelf en een heel verhaal dat je met je mee bracht.
Ik heb wat hulp nodig met iets waar ik mee zit. Dus ik dacht misschien kan ik even mailen.

Mijn ouder zijn gescheiden (al sinds ik 1 jaar oud ben) en ik woonde altijd bij mijn moeder. Zij kreeg op een gegeven moment een nieuwe man (toen was ik 4 jaar) en 2 kinderen.
De band tussen mijn stiefvader en mij is nooit echt goed geweest en dat is nog steeds zo. En hij is zich aan het testen of hij autist is. Hij heeft namelijk ontdekt dat hij veel autistische trekjes heeft omdat mij broertje van 5 een autist is, hij herkende veel in wat hij deed. Ik vind het erg lastig dat mn broertje autist is want ik weet nog steeds niet altijd even goed hoe ik ermee moet omgaan. En nu mijn stiefvader waarschijnlijk ook autist is word het nog lastiger voor mij. Vooral omdat iedereen vind dag ik veel rekening met hun moet houden. Terwijl mijn stiefvader toch echt over de 40 is. Plus dat mijn moeder nu al (vgm) 2 jaar in een depressie zit en ook geen werk heeft en in therapie zit. (Ik vind dit heel moeilijk omdat ik heel weinig tegen mijn moeder kon zeggen over mijn gevoel en over hoe het nou eigen ècht met me gaat).

Mijn vader woont alleen. Dit is deels best wel voordeel maar deels ook niet. Want je moet alles met z’n tweeën doen en je hebt nooit een moeder die het even voor je opneemt. Daarbij zit hij, ik denk nu 1,5 jaar, in de ziektewet omdat hij problemen had met zijn schouder en oksel. Hierover komt nog een uitslag later deze week. Maar dat is nog even afwachten.

Dan ook nog even belangrijk om te weten is dat mijn oom (de broer van mijn vader) en mijn tante (de zus van m’n moeder) de juridische hulp bij de scheiding van mn ouders zijn geweest. Ik vind dit heel fijn, omdat als er iets is dat ik dan direct naar hun toe kan en dat het snel opgelost kan worden. Zij zijn er ook altijd bij als er nieuwe afspraken over mij worden gemaakt, omdat mijn ouders dat met z’n tweeën gewoon niet kunnen. Er is dan altijd ruzie.

Nu wilde ik meer bij mijn vader wonen. In plaats van om de 2 weken in het weekend, naar om de week. De ene week bij de een en de andere week bij de andere.
Dit is na veel moeite gelukt, maar het was alleen niet echt wat ik wilde. Ik wilde volledig bij m’n vader wonen en dan om de 2 weken in het weekend naar m’n moeder. Nu mijn moeder in depressie zat/zit, wilde ze het niet omdat ze het dan niet meer kon overzien, of zo iets. Vooral met geld dan. Omdat haar salaris ook omlaag ging omdat ze niet meer werkt.
Na een half jaar hebben we, met veel moeite, haar over kunnen halen. Nu alles dan eindelijk gelukt is, is er voor mij nog 1 probleem. Het leek mij namelijk leuk om eens in de zoveel tijd, op een dag dat mijn stiefvader er niet is, naar mijn moeder te gaan en even te kletsen.
Nu zit hier een groot probleem. Ze hebben hun handtekening onder het stuk gezet dat ik daar elke week VERPLICHT moet zijn op een dinsdag of woensdag avond. Terwijl dat niet is wat ik wilde! Nu is dit sinds vorige week in gegaan en was ik vanavond bij mijn moeder, alleen we hadden afgelopen maandag al ruzie omdat ik eigenlijk al met iemand anders had afgesproken en was het mijn plan om te vertellen dat ik daar niet op die meer wilde komen. Als ze aan de telefoon zo boos op me kon worden. Vond ik gewoon niet leuk.
Toen ik daar was geweest, deden ze opeens heel aardig tegen me en dat vond ik best wel gek, omdat ik nog helemaal in die ruzie modus zat.
Ik had al uitgebreid met mijn vader erover gehad om tegen mijn moeder te zeggen dat dit zo niet werkt. Ik moest maandag avond ook vanaf half 10 tot half 1 alleen maar huilen, omdat mijn moeder ook nog van alles had gelogen tegen mij, mijn vader en mijn oom en tante.
Toen ik thuis was gekomen om half 9, had ik ruzie met mijn vader omdat ik niet goed genoeg voor mezelf op kwam ofzo. Ik wilde wel, maar het lukte gewoon niet.

Ik wil eigenlijk niet meer naar mijn moeder toe, maar heb geen idee hoe ik haar dat moet zeggen, ook nu ze in een depressie zit.

Hebben jullie tips??

Xx