Hai, ik ben 14 jaar en ik was 8 jaar toen mijn ouders gingen scheiden. Ik heb 6 jaar alleen maar gezeur gehad met de scheiding, Mijn vader had er jarenlang moeite mee dat mijn moeder er mee gestopt is en heeft nooit vriendelijk tegen haar gedaan, hij bleef haar maar sms’en, langs rijden om te kijken wie er was enzovoort. Hoe erg ik het ook vond voor mijn moeder, het deed mij het meeste pijn want door de dingen die ik soms heb mee gekregen heb ik mijn vader als een heel ander persoon gezien. Nu ik wat ouder ben heb ik een tijdje terug een keuze gemaakt tussen mijn ouders en heb voor mijn moeder gekozen. Mijn vader was er kapot van en heeft er alles aan gedaan om mij weer terug te krijgen, maar door inplaats van een lief berichtje te sturen kreeg ik juist boze berichten, ik heb nu 2 weken terug een gesprek gehad met mijn vader, moeder , iemand van jeugdzorg en natuurlijk mezelf. En ik ga weer naar m’n vader toe & ik ben blij dat ik weer ga want mijn ouders proberen nu ook normaal tegen elkaar te doen. En dat is alles wat mij gelukkig maakt! Dus nooit opgeven op je eigen ouders, vertel wat je dwarszit en als ze het zelf niet zien zoek er dan hulp voor.