Beste,

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 10 jaar was. Dat is ondertussen dus al 10 jaar.
Mijn mama heeft het huis verlaten en is bij haar nieuwe partner gaan wonen. Deze partner bleek een vriendin van haar te zijn. Mijn mama bleek dus lesbisch te zijn. Dit was de eerste moeilijke confrontatie.

Nu ben ik natuurlijk al ouder en speelt dit helemaal geen rol meer. Wat wel een rol speelt is mijn stiefmoeder. Er is natuurlijk wel het een en ander gebeurt tussen ons. Ik heb bijvoorbeeld per ongeluk een grote vaas van haar omver geduwd die tegen de deur stond zodat de katten niet weg zouden kunnen. De vaas op zich was niet zo erg, maar deze vaas bleek van haar moeder te zijn die al enkele jaren overleden was.
Ik heb hier meerdere malen mijn excuses voor aangeboden, maar dat bleek niet genoeg te zijn.

Volgens haar speel ik ‘spelletjes’. Wanneer ik per ongeluk mijn bus mis, dan is dat volgens haar gepland. Toen ik 12 jaar was, wou ik naar een verjaardagsfeestje van een vriendin omdat dit eigenlijk ook een beetje afscheid nemen was van de kinderen van de lagere school. Nee, dit was een spelletje want mijn papa was daar ook en ik had dat zogezegd gepland. Terwijl ik hier helemaal niets mee te maken had. ZO zijn er allerlei dingen gebeurt.

Nu ik lig nog steeds op de kamer met mijn stiefzus, die by the way ook nog eens autistisch is. Dit maakt het niet makkelijker. In de week is ze niet thuis en heb ik de kamer voor mij. Wat positief is volgens mijn stiefmoeder.
(De bed is dat van vroeger van mijn stiefbroer, de kast daar heb ik drie schapjes die volsteken en waardoor ik gewoon geen orde meer heb in mijn kast. De armoire staat vol met haar spullen en de enige opslagruimte die ik heb is die onder mijn bed en één bak naast het bed)

Vorig jaar, 1 november (2013), was er een vergadering over de slaapkamers… Ondertussen is er nog niets veranderd… De badkamer is gerenoveerd, de slaapkamer? NIETS.

Wanneer ik ’s avonds vraag om mijn feuilleton te kijken (Familie). Dan mag dat niet, want zij volgen dat niet. Enkel als er voor hen niets op televisie is mag ik hiernaar kijken.
Gisteren vroeg ik om SYTYCD te kijken. Dit antwoord kreeg ik van mijn mama:
‘Seg, wij volgen dat niet. En het is zondag en we moeten morgen gaan werken eh …’
HALLO, en ik dan?

Ok, mama doet haar best en we gaan de week dat ik bij haar ben één keer zwemmen. Ik mag ook bij mijn vriend gaan slapen maar de sfeer thuis en met mijn stiefmoeder zit helemaal niet goed.

Mijn broer is al vertrokken naar mijn papa en eerlijk gezegd ik twijfel er al zeer lang over om dit ook te doen…
Het leven hier gaat gewoon niet meer…
Ik help ook mee in het huishouden.. Ik doe de afwas zoals gevraagd, ik ruim mijn materiaal op, ben vriendelijk en zeg iedere keer dag en slaapwel …
Wat krijg ik terug van mijn stiefmoeder? ‘Hallo, tot straks’…

Ze is jaloers wanneer ik even alleen ben met mama en komt er dan tussen…
Wanneer ik een verhaal vertel, vertelt zij het verder…
Ik moet ‘bijna’ alles vragen wat ik thuis doe…

Ik weet gewoon niet meer wat ik moet doen … Ik wil mama ook niet kwetsen, maar op deze manier is het leven voor mij ook niet altijd makkelijk ..

Kan iemand mij raad geven of vertellen wat jij zou doen?

Groetjes,

Melissa