Hoi allemaal, ik wil een paar dingen even opschrijven:
1) dat ik het heel vervelend vind als mensen positieve dingen over scheiden zeggen. Ik lees vaak reacties als: ”oh maar dan kan je 2x op vakantie, 2 kamers, 2x je verjaardag vieren, dat is best leuk”. Maar dt vind ik dus helemaal niet! Mijn ouders zijn nu ongeveer een jaar uit elkaar en in de zomervakantie ging ik wel twee keer op vakantie, een keer met mijn vader en een keer met mijn moeder. Ik ben heel blij dat dat kon, want ik weet dat er veel mensen zijn die niet op vakantie kunnen. Maar dan nog ga ik zo veel liever met mijn hele gezin op vakantie. Het is echt geen voordeel dat ik nu twee keer op vakantie ga. Ik ben het denk ik ook nog niet zo gewend om dingen met zn drieen te doen (ik+ouder+zusje), dus voelt het een beetje kaal. Ook is er veel minder geld, dus krijg je toch een ander soort vakantie.
2) ik word zo moe van twee huizen hebben. Op zich heeft het voordelen, want ik heb nu een huis in de stad, erg klein maar ik vind het wel leuk om in de stad te wonen, en ik heb een huis in een dorpje, waar we een grote tuin hebben en waar ik mijn eigen kamer heb, en waar het huis groter en steviger en rustiger is. Toch kan ik me zo irriteren, als ik belangrijke spullen vergeten ben en ook als ik dan heen en weer moet fietsen om het op te halen. Het kost me veel tijd die ik liever aan andere dingen besteed, maar ik moet wel die tassen inpakken.
Als ik iets kwijt ben denk ik vaak dat het bij de andere ouder ligt, en dan is het daar niet, en dan moet ik weer terug fietsen, en ik frustreer mezelf dan, want ik ben het zelf vergeten in te pakken.
3) verder ben ik bang dat ik psychische problemen krijg. Dat klinkt raar, maar ik heb een aantal jaar geleden een klein eetprobleem gehad, en ik voel soms ineens weer een beetje zoals toen. En ik heb denk ik een dwangachtig ding waarbij ik heel veel aan mijn huid pulk, waardoor die er niet zo mooi uitziet. Ik heb er al een tijdje dingen over opgezocht, en het heeft een naam, dermatillomanie. Soms kan ik me echt niet beheersen, en het kost ook veel tijd, vooral voordat ik naar bed ga sta ik soms nog drie kwartier te pulken terwijl ik in mijn hoofd zeg: je moet stoppen je moet stoppen ik wil slapen.
verder is het gewoon heel raar dat mijn ouders uit elkaar wilden. Vooral mijn vader wilde het, omdat hij het niet een leuk genoege relatie vond. Er is eigenlijk nooit ruzie geweest, en scheiden was voor mij echt iets dat alleen bij anderen gebeurde. Het kwam zomaar uit de lucht vallen voor mijn gevoel (ook al voelde ik de paar dagen voordat ze het vertelden wel een afstand en spanning tussen ouders), en misschien is het daarom ook zo raar in mijn hoofd. Mijn hele leven waren ze bij elkaar, en nu plotselimg niet meer. Ik heb geen aanleiding kunnen vinden waar het scheidem door kwam, wel gevraagd aan ouders, maar daar kwam geen antwoord uit dat voor mij voldoenend was.
Ik heb best wel behoefte aanvergalen van andere mensen van ongeveer mijn leeftijd met hoe hun scheiding preces verliep, want soms heb ik het idee dat acheidingen niet gebeuren met ouders van jongeren boven 15. Is daar al een pagina voor waar ik verhalen van mensen lezen?
Vraag: hebben mensen ervaring met twee fietsen, bij allebei je ouders 1?