hoihoi,

Ik ben Lara en mijn ouders zijn ongeveer 3 jaar geleden gescheiden, dit kon je meer een vechtscheiding noemen. Er kwam ontzettend veel gedoe bij kijken. Mijn vader bleek een spaanse vriendin te hebben en toen mijn ouders dus gingen scheiden, ging mijn vader samenwonen met haar. Zij woonden op een zolder dus mijn zus en ik, konden niet bij hem wonen. Wij gingen dus samen met mijn moeder verhuizen. In het begin hadden we eigenlijk geen contact met onze vader. Later vroeg hij of we eens wilden afspreken, en dus spraken we af. Mijn zus is een moederskindje en ik ben meer een vaderskindje. Maar na een paar keer afgesproken te hebben, hoefden mijn zus geen contact meer. Ik kon me bij de situatie redelijk neerleggen en ik had nog wel app- contact met hem in tegendeel tot mijn zus, want zij negeerde hem compleet als hij berichtjes stuurde. In het begin, toen mijn zus ook nog afsprak, gingen we met z’n drieën 1 keer in de maand uiteten. Maar toen zij dus besloot om een soort van het contact te verbreken, ging ik ook minder afspreken, eigenlijk helemaal niet meer, omdat mijn moeder aan mijn zus kant stond/staat. Ik durf het ook bijna niet meer omdat mijn moeder altijd aan de kant van mijn zus staat. Soms hebben we hier hele erge ruzie over, alleen ik ben altijd degene die ‘sorry’ moet zeggen, of dat het allemaal door mij komt. Het is natuurlijk mijn moeder en zus tegen mij. Ik vind dit echt verschrikkelijk, maar ik doe het wel altijd omdat ik weet dat zij mij niet zullen snappen en ik heb geen zin in nog meer gedoe..

Maar goed, ik heb nu dus nog steeds wel app contact met mijn vader en hij vraagt steeds om af te spreken, en dit wil ik ook wel, niet dat ik bij hem wil wonen of iets in die richting, maar dat ik gewoon met hem afspreek. Maar ik zeg vaak dat ik druk ben met school omdat ik het er eigenlijk niet over wil hebben met mama, of dat ik het niet durf te zeggen, omdat ik dan altijd het gevoel heb dat ze over me roddelen dan, vooral mijn zus. Of dat ik nog meer het buitenbeentje wordt bij ons thuis.

Een paar weken geleden heb ik wel met hem afgesproken om een paar dingen van oma nog op te halen, tenminste, dit gebruikte ik als een soort smoes voor mijn moeder, hoewel ik dit wel ook heb gedaan. Maar soms denk ik welleens, als ik wil afspreken, zal ik het dan gewoon niet zeggen om het gezeur te voorkomen bij ons thuis..

Nu ben ik ook bijna jarig en mama begon over mijn rijbewijs, dus ze zei: ja vraag het eerst maar aan je vader, want ja, jij bent wel een papaskindje dus je krijgt vast wel iets voor elkaar. Waar mijn zus ook lekker op door hamerde: ”Ja doe maar ja, jij kreeg toch altijd alles wat je wilde”. Ik ben dus in februari jarig, en ik moet het dus aan mijn vader gaan vragen, maar ik vind het bijna asociaal om dit te vragen omdat ik hem eigenlijk ook niet echt zie.. en het is best wel een groot iets. Maar mama die zegt dat ik het maar gewoon moet doen.

Ik doe dit jaar ook eindexamen Havo. En straks is ook de diploma uitreiking, en ik ben er nu al over aan het nadenken of ik hem dan ook uit moet nodigen. En iedereen die zegt wel dat ik het zelf moet weten, wat ik zelf wil. Alleen ik weet niet of ik hem er wel bij wil hebben, want dan zorgt dit wel voor meer gedoe. Aan de andere kant, het is wel je vader, alleen ik weet al bijna zeker dat het dan op die diploma uitreiking ongemakkelijk gaat worden. Bij wie moet ik dan gaan staan? Mijn moeder heeft mijn zus nog, en zij kent ook andere moeders. Mijn vader staat daar dan alleen. En het komt misschien vaak over alsof ik het voor mijn vader opneem, alleen dat wil ik totaal niet, maar ik ben het gewoon niet eens met mijn moeder en zus, en daarom zeggen zij ook steeds dat ik aan mijn vaders kant sta. En soms als ik met mijn vader afspreek is het zelfs ongemakkelijk.. en zijn er zelfs awkward stiltes..
Ik durf, bij wijze van, niet eens een boertje of een scheetje te laten in zijn buurt, terwijl het wel mijn vader is.

En dit is een hele lap tekst, maar ik weet niet zo goed hoe ik het nou allemaal moet aanpakken met alles, dus ik hoop dat iemand me kan helpen en tips kan geven!

Dankjewel alvast!