Hoi,

Het is al een tijdje terug dat mijn ouders zijn gescheiden. Mijn vader heeft die tijd vaak in kleine appartementen gewoond, waar wij op matrassen op de grond sliepen. Hij heeft nu eindelijk een groter en vast huis gevonden met aparte slaapkamers voor mij en mijn broertje en zus, maar het is best een eindje rijden van waar ik bij mijn moeder woon. Mijn moeder wil me niet meer brengen omdat ze vind dat het mijn vaders keuze is om zo ver te gaan wonen, en dat hij ons dan maar moet komen halen. Mijn vader heeft vaak lange dagen op werk en weinig tijd om ons te komen halen. Met het openbaar vervoer is het ook niet te doen, omdat ik dan 30 min moet lopen vanaf de bushalte.

Doordat het nu lastiger is geworden om mijn vader te zien, gebeurt dat ook minder vaak. Ik zie hem hooguit 1 keer per 2 maanden. Dit vind ik eigenlijk heel jammer.
Ook als ik denk aan onze lege slaapkamers bij hem thuis en dat ze mooi voor ons zijn ingericht enzo, dat die heel weinig worden gebruikt. Dat maakt me soms verdrietig, en dan voel ik me soms schuldig tegenover hem dat ik er niet meer zo vaak kom. Ik weet ook niet echt hoe hij zich erover voelt, maar ik kan me voorstellen dat hij het ook jammer vindt om in een half leeg huis te wonen en met kamers waar hij zo zijn best op heeft gedaan..

Wat kan ik het beste doen??

Groetjes anoniem