mijn vader wil niet meer met me praten. Alles wat er mis gaat is de schuld van mijn moeder. (zegt hij) ik woon bij mijn moeder. voel me blij bij haar. mijn moeder is een sterke zakenvrouw en mijn vader bouwt een eigen bedrijf op maar zegt dat mijn moeder alles van hem heeft afgepakt. ik heb nog twee stiefbroers en 1 stiefzus. (kinderen uit het eerste huwlijk van mijn vader) die nemen ook maar weinig contact met me op. mijn moeder is natuurlijk niet hun echte moeder…maar mijn moeder heeft ook 16 jaar lang voor hun gezorgd en nu is mijn moeder in een keer niets meer voor hun. ik heb er pijn en verdriet van. En ik begrijp mijn vader niet. ik ben lucht voor hem.. en omdat hij boos is op mijn moeder is hij boos op mij. lekker dan. mijn vader is verliefd geworden op een ander. maar mijn vader zegt dat dat kwam omdat mijn moeder vreemd ging…belachelijk. mijn moeder heeft twee jaar lang verdriet gehad toen mijn vader weg ging dus het klopt allemaal niet wat hij zegt. ik ben blij dat mijn moeder zo sterk is. en door haar ben ik dat ook. maar het blijft pijn doen. mijn vader is er niet meer en daar moet ik mee leven. als ik ooit ouder wordt en mijn vader leeft nog hoop ik dat hij gaat inzien dat zijn keuze niet goed is geweest en wie weet komt het dan ooit nog eens goed tussen hem en mij…