Hoi mijn ouders zijn gescheiden.
Ze gingen scheiden toen ik bijna 1 jaar was.
Mijn vader drinkt.
Als ik bij hem ben drinkt hij ook.
Tegen mij doet hij altijd heel gemeen en hij doet of ik een stuk vuil ben.
Als er iemand met mij mee gaat doet hij altijd leuk en aardig tegen hun maar niet tegen mij.
Als hij te veel drinkt wordt hij meestal heel boos als er iets mis gaat en dan word hij snel boos en gaat dan met de deuren gooien vloeken en schelden. Hij heeft mij zelf gelukkig nog nooit geslagen. Maar hij zegt visiek wel dingen tegen mij waardoor ik me minder voel als hem. Hij kan me zo naar de grond praten. Als ik er iets van zeg zegt hij dat ik niet van hem kan winnen en dat hij veel beter is als mij. Ik was alleen bij hem en ik was aan het wachten op mijn eten en toen had ik ook mijn mening gezecht die hij niet leuk vond. Hij smeet mijn eten op tafel sloeg met de deuren en toen knapte er iets vanbinnen bij mij ik stond op begon te schreeuwen iets van dat ik er klaar mee was ofzo en rende langs hem heen naar buiten. Ik was bang. Omdat ik weet waar hij toe in staat was. (Achter mij aankomen) ik huilde en verstopte mezelf en belde mijn moeder. Mijn vader bleef me bellen maar ik wilde hem niet spreken omdat hij door de telefoon schreeuwde kom naar huis. Mijn moeder kwam met de auto mij halen. Alleen ik had mijn tas met spullen en mijn beugel nog binnen bij me vader liggen. Mijn moeder belde mijn vader op en vroeg of de spullen opgehaald konde worden maar mijn vader zij als je dat doet vlieg ik je naar je strot. Mij zou die niks aan doen maar mijn moeder wel. Ik nam de telefoon over en zij tegen hem, ik kom pas weer als je stopt met drinken. Uiteindelijk heeft het 3 dagen geduurd voordat ik mijn tas had. Uiteindelijk is dit goed gekomen en ging ik weer naar hem toe. Maar ik zag ietsje verbetering. Toen ging hij weer te veel druk op mijn schouder leggen. Ik kwam bijna niet meer omdat ik bang was en als ik ging moest mijn vriend mee want ik durfde niet alleen. Mijn vriend werdt normaal behandeld en ik niet. Dat viel mijn vriend op. Hij eiste dat ik vaker kwam hij zij je vader is niet belangrijk he. Ik zal alvast mijn graf graven dan hoef ik hem alleen maar dicht te gooien enz. En als ik dan bij hem kwam was het wie ben jij heb je 3 jaar niet gezien hoe heet je ookal weer. Terwijl t een paar weken waren. Ik werk en ga naar school en toch probeerde ik tijd te maken maar dat werd niet gewardeerd. Nu met kerst wilde ik t bij mijn moeder en mijn vriend vieren dat vond hij geen probleem hij zij “boeien” als je nieuwjaarsdag maar wel komt. Mijn oma is dan jarig zijn moeder. Alleen daar wil die niet meer mee in contact komen. Maar ik wil wel naar mijn oma en dat heb ik ook gezecht. Zijn antwoord was ik ben toch wel belangrijker zeker. Toen was er nog een beetje ruzie en toen moest ik huilen we waren aan het bellen maar ik kon het niet meer dus had opgehangen. Hij zij dat alles mijn schuld was. Sinds vorge week niks meer van hem gehoord zelfs niet bij kerst. Ik voel me schuldig omdat hij alleen is en ik voel me schuldig dat ik niet bij hem ben omdat hij alleen is. Dat is zo raar omdat hij zo lelijk tegen mij doet. Hij heeft t altijd zo kunnen draaien dat het mijn schuld was en het is hem altijd gelukt dat ik bij hem terug kwam. Ik weet alleen niet meer wat ik moet doen. Ik zit er zo erg mee.