Anoniem (21 jaar) in Mijn (stief)ouders
Mijn vader
Hai, ik ben 21 jaar en mijn ouders zijn 4 jaar uit elkaar. hij gaat met de beste vriendin van mijn moeder. ze kennen elkaar van zwangerschapgym en ken haar dus al heel mijn leven. hier heb ik veel moeite mee gehad, al vanaf begin aan heeft mijn vader geroepen dat ik het maar moet accepteren. ik kon dit niet en 4 jaar lang gaat het contact stroef. zoveel gebeurd, gezegd. veel ruzies en problemen gehad. maar omdat ik altijd een vaderskindje was en dit als een verlies ziet maar toch dit weer heel graag terug wilt blijf ik het maar proberen. bij de psycholoog gezeten. maar dit heeft niet geholpen werd alleen maar emotioneler van. ik heb heel vaak gezegd dat ik goede contact met mijn vader belangrijker vind dan met zijn vriendin. maar toch na 4 jaar na al dat gedoe blijft hij het proberen. net als vandaag ook: we gaan naar puppy cursus. hij had mij hiervoor uitgenodigd en op punt dat ik naar huis gaat zegt hij: dit kan niet elke keer want mijn vriendin vond dit niet leuk want wij voeden hem samen op… ik heb net alsof gedaan dat ik het niet hoorde. maar was hier pissig op want gaat eindelijk weer beetje beter… ik heb zoveel gezegd dat ik er zelf mee kom om haar te zien wanneer ik er klaaar voor ben.. maar kan niet zeggen of het morgen is of pas over 10 jaar. maar hij verpest het elke weer.. en weet het echt niet meer. is echt niet goed meer voor mij,, boosheid, verdriet, teleurstelling al 4 jaar lang… mensen in me omgeving worden het ook natuurlijk zat.. zoals mijn vriendje en mijn moeder en mijn zusje…
heeft iemand tips, advies of wat dan ook voor mij?
alvast bedankt voor het lezen en dat ik mijn verhaal kwijt kan en voor eventueel reactie 🙂
Beste anoniem, Vervelende situatie hoor, ik snap je frustratie en de pijn die het met zich meebrengt. We krijgen trouwens echt opvallend vaak dit soort berichten en vragen binnen op het forum. Het probleem zit ‘m in het feit dat iedereen het beste wil voor iedereen. Iedereen wil gelukkig zijn, en iedereen wil dat degenen om hen heen gelukkig zijn. En als bijvoorbeeld je ouders gelukkig zijn met een ander, omdat ze een nieuwe liefde hebben gevonden en dat super goed gaat, dan willen ze dat geluk eigenlijk een soort van ‘delen’ met de mensen eromheen. Vaak zijn dát juist… Lees verder »
Hoi anoniem, Bedankt voor je verhaal. Goed dat je het hier deelt! Ik denk dat er best wat mensen zijn die zich in jouw situatie kunnen verplaatsen. Ik in ieder geval wel. Je beschrijft het zo duidelijk, dat ik me helemaal die frustratie kan voorstellen! Je schrijft dat je vader het steeds maar verpest voor je. Dat herken ik uit mijn eigen situatie nogal goed. Niet dat de situatie hetzelfde was, maar bij ons was het zo: mijn moeder kreeg een nieuwe vriend en ik mocht hem niet. Ik mocht hem vast wel als persoon, maar ik vond het zo… Lees verder »