Hoi,

Hoewel mijn ouders al een tijdje gescheiden zijn, vond ik het toch wel interessant om mijn verhaal hier te uiten.
Vanaf dat ik baby was konden mijn ouders het niet echt goed met elkaar vinden. Mijn moeder zegt dat ze nooit van mijn vader gehouden heeft en dat het allemaal onder dwang was. Ik heb veel verhalen gehoord dat ik gebruikt werd in ruzies, zodat er geen gevecht zou ontstaan. Vooral door mijn vader. Ik ben tot mijn 12e eigenlijk heel vaak voor de gek gehouden door mijn vader.. Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 4jr was. Dus nu zo’n 10jr geleden. Zoals ik al zei is dat best een tijdje geleden, maar ik kan er nog steeds zo boos om worden over hoe het allemaal is gelopen. Mijn ouders hebben heel vaak ruzie gehad. Mijn moeder ging het om mij, maar mijn vader ging het allemaal om de eer en zijn gelijkheid. Daar ben ik pas achter gekomen toen ik ongeveer 10jr was.
Ik begin even bij het begin. Toen ik nog een baby was kregen mijn ouders een keer hevige ruzie, terwijl ik lag te slapen. Het begon een soortvan gevecht te worden. Mijn vader heeft mij uit mijn bedje gehaald, zodat hij veilig was en mijn moeder hem niets aan kon doen, omdat hij mij in zijn handen had. Hij heeft mijn moeder naar de trap gelokt en met een rare beweging van de trap geduwd. Toen is hij er met mij vandoor gegaan. Mijn oma (de moeder van mijn vader) kwam op dat moment naar ons huis en zag mijn moeder onderaan de trap liggen. Zij gaf mijn moeder overal de schuld van. Wat nergens op sloeg, want mijn vader was degene die fout zat.
Dit verhaal kreeg ik pas te horen toen ik ongeveer 12jr was. Mijn moeder vertelde mij vaak verhalen over hoe het in het verleden allemaal was gegaan. Ze vond mij iets te jong om dit verhaal te weten. Ze wist dat ik er heel boos om zou kunnen worden. Dat was ook waar. Ik kan nog steeds niet begrijpen waarom mijn vader zoiets zou kunnen doen.
Na een tijdje waren we verhuisd naar een wat groter huis. Ik was ongeveer 3jr toen mijn vader na een werkdag thuiskwam. Mijn moeder had eten gemaakt en we zaten samen op de bank. Mijn vader ging tegenover ons zitten op de stoel. Nadat hij zijn eerste bord leeg had gegeten, wilde hij nog een bord. Hij schoof zijn bord naar het midden van de tafel en wachtte af tot mijn moeder opnieuw ging opscheppen voor hem. Aangezien mijn moeder dat dus niet deed, werd hij boos en beveelde een soortvan dat mijn moeder een tweede bord moest opscheppen. Mijn moeder zei dat ze mij eten aan het geven was en dat ze zelf ook nog moest beginnen met eten, dus ze vroeg of hij het zelf wilde doen. Mijn vader werd woest en had het bord tegen de muur gegooid waar de bank tegenaan stond waar mijn moeder en ik op zaten. Alle bordstukjes vielen op ons. Wat daarna is gebeurd weet ik niet. Dat is mij niet verteld. Volgens mij kwam er weer een hevige ruzie.
Mijn vader heeft vaak gedreigd dat hij mijn moeder iets aan zou doen als ze wegging bij hem. Ook heeft hij gezegd dat hij mij wat aan zou doen. Ik was nog klein, dus ik had niets in de gaten. Naarmate ik ouder werd, begon ik steeds meer na te denken en ik wilde op een gegeven moment niets meer met mijn vader te maken hebben.
Mijn moeder was het zat en toen ik 4jr was, zijn wij verhuisd en hebben we zo’n 2jr samengewoond. Totdat mijn moeder mijn stiefvader leerde kennen op een feest. Al vanaf de allereerste keer dat ik hem zag, ben ik superblij met hem. Ik heb een hele goede band met mijn stiefvader en hij heeft eigenlijk ”het vaderschap” overgenomen in mijn leven.
Mijn ouders hadden heel veel rechtszaken. De ene na de andere volgde. De rechter had besloten dat ik om het weekend mijn vader mocht zien. Rond de tijd dat ik 5 tot 7jr was, vond ik het hartstikke leuk om naar mijn vader te gaan. Ik had nooit problemen en ik had eigenlijk ook nog niet echt door wat er aan de hand was tussen mn ouders. Vanaf mijn 7e werd het steeds duidelijker. Ik kreeg verhalen te horen die ik allemaal niet wist en ik kreeg het steeds minder naar mn zin bij mn vader. Ik moest heel vaak dingen voor hem doen en we deden alleen maar dingen wat hij leuk vond. Als ik wat wilde, deden we het tegenovergestelde. Ik kreeg steeds meer door hoe hij was en uiteindelijk was ik aan het twijfelen of ik nog wel naar hem toe wilde. Ik kreeg steeds vaker ruzie met mijn vader en hij gaf altijd mijn moeder de schuld. Hij zei dat ik haar aan het napraten was en dat als we aan het bellen waren, dat mijn moeder naast mij zat om me in te fluisteren wat ik tegen hem moest zeggen. Dat was natuurlijk helemaal niet waar. Mijn moeder vond en vind het prima als ik contact heb met mijn vader en hoe erg ze hem ook haat, wil ze het me niet verbieden om hem te zien. Het is mijn eigen keuze. Dat heeft hij nooit gelooft en dat gelooft hij nu nog steeds niet. Mijn moeder heeft uiteindelijk gelijk gekregen in alle rechtszaken. Toen dat voorbij was, begon mijn vader weer te dreigen. De afspraak was dat hij mij om 6 uur om de vrijdag ophaalt thuis, maar dat is niet wat hij wilde. Heel vaak stond hij opeens op de stoep voor school. Ik wist nooit wat ik op dat moment moest doen en ik verstopte me de hele tijd totdat hij weer wegging. Ik werd op een gegeven moment zo bang van hem dat ik niet eens meer durfde te praten aan de telefoon. Ik kreeg bijna een hartaanval als ik zag dat er ”pappa” op mijn telefoonschermpje stond. Ik durfde niet op te nemen, maar heb dat vaak genoeg wel gedaan. Gewoon uit respect.
Het is allemaal veel te ver gegaan. Bang worden van je eigen vader. Dat hoort niet. Mijn moeder en stiefvader hebben vaak genoeg de politie erbij gehaald wanneer hij weer eens op de stoep stond, terwijl het geen 6 uur was.
Toen ik 10jr was, ben ik erachter gekomen dat het bij mijn vader allemaal om zijn eer en gelijkheid ging. Na alle rechtszaken heeft hij niet meer zoveel tijd in mij gestoken. Hij ging verder met zijn leven en ik hoorde daar niet meer bij. Hoewel hij dat wel heel vaak zei. Hij vertelde altijd dat ik zijn prinsesje was en hij altijd van mij zou blijven houden, no matter what. Dat heb ik dus nooit gelooft. Als je dan zoveel van je kind houd, waarom blijf je er dan niet voor ”vechten” om je kind te kunnen blijven zien?!
Ik heb nu al zo’n 4jr geen contact meer met mijn vader. Ik heb er ook geeeen behoefte aan. Van mijn part hoef ik die man nooit meer van mijn leven te zien. Mijn stiefvader is nu mijn vader. Al vanaf dat ik 6 was en dat zal altijd zo blijven.

Groetjes, Nina.