mijn ouders zijn nu al 11 jaar gescheiden. en eigenlijk heb ik altijd al liever bij mijn vader willen wonen. Ik weet niet hoe het komt maar ik kan mijn moeder vaak niet uitstaan. ik heb het wel eens mensen verteld alleen dan krijg ik altijd als antwoord dat dat komt door de ”pubbertijd” alleen heb ik dat al mijn leven lang. eerst was ik gewoon liever bij mijn vader. alleen nu wil ik gewoon niet eens meer hier zijn bij mijn moeder in huis. sinds mij verteld was dat je vanaf je twaalfe zelf kunt beslissen waar je wilt wonen ( bij welke ouder.) vraag ik me steeds af hoe het zou zijn om bij papa te wonen… best fijn. en zelfs al heeft ergens anders mee te maken of miss wel met pudertijd maar dan begon het wel heel vroeg. dan is het toch alsnog beter dat ik weg ga en me niet altijd zo k*t voel. ik moet alleen maar huilen hier en na school blijf ik zo lang mogelijk zodat ik niet naar mijn moeder hoef. Het voelt alsof ik nooit iets goed doe. en ik doe zo min best. en al zou ik het vragen… hoe dan?