Anne (22) in Mijn (stief)ouders
Ik wil dat de haat stopt
Vandaag had ik een gesprek met mijn moeder waarin ze aangaf dat er verschillende momenten zijn geweest waarop ze mijn vader het liefste had willen vermoorden.
Ik gaf in dat gesprek aan dat ik het moeilijk vond om dat te horen en dat ik me zorgen maak over verjaardagen in de toekomst, of als ik ooit een kind krijg. Of ze dan wel komt, enzo. Ze zei van wel, maar zei ook dat ze dan heel erg hoopte dat mijn vader er niet zou zijn.
Ik zei daarop dat het voor mij juist mijn allergrootste wens is dat mijn ouders er op zo’n momenten allebei zijn. Dat ik niet verwacht dat ze vrienden worden of gesprekken met elkaar hebben. Maar dat ik niets liever wil dan dat ze er gewoon allebei zijn.
Ze zei dat ze hoopte dat er weinig momenten waren dat ze er allebei zijn. Dat ze nooit zal vergeten wat hij haar doelbewust heeft aangedaan. Dat hij haar kapot heeft gemaakt. En meer haat.
Ik voel me zo intens verdrietig. Ik wil gewoon dat de haat stopt, maar ik ben bang dat dat nooit gaat gebeuren.
Lieve Anne, Wat sterk van je dat je je verhaal met ons deelt! Ik herken mijzelf erg goed in jouw verhaal. Mijn ouders hebben vanaf dat ik 2 was (toen ze gingen scheiden) tot aan ongeveer het einde van de middelare school echt een slechte relatie gehad. Ze hadden geen goed woordje over elkaar te zeggen, en waren liever niet in dezelfde ruimte. Het was niet gek dat mijn vader mij altijd net om de hoek van m’n moeders huis afzette, want dan hoefte hij haar niet te zien. Bij mij is deze situatie gelukkig verbeterd, en kunnen ze elkaar… Lees verder »
Lieve Anne, Wat goed dat je je verhaal hier deelt. Het spijt me dat je je zo rot voelt over deze situatie. Het lijkt me erg moeilijk om je moeder zo te horen praten over je vader. Ondanks wat er tussen jouw ouders is gebeurd, is het natuurlijk niet fijn om dit soort dingen te horen te krijgen over je vader, van je moeder. Ik las je bericht en ik herkende me echt meteen in jouw verhaal. Ik denk ook heel vaak na over de toekomst, als ik bijvoorbeeld ga trouwen of kinderen krijg. De momenten waarbij ik wil dat… Lees verder »
Hi Anne, Wat een ontzettend pijnlijke en verdrietige situatie lijkt dit me. Bedankt dat je dit met ons wil delen. Heel goed van je dat je tijdens het gesprek met je moeder al je grenzen aangaf, en haar liet weten wat jouw wensen hierin zijn. Misschien dat het belang van jouw wens later alsnog wat beter bij je moeder binnen zal komen, waardoor ze misschien toch wat meer bereid is tot concessies en zich voor jouw bestwil stukje bij beetje over haar eigen ‘harde nee’ kan zetten. Er is verder helaas niets aan het gevoel van je ouders te veranderen.… Lees verder »