liever geen naam (14 jaar) in

Ik weet niet goed wat ik moet doen

Wil toch graag mij verhaal doen en misschien herkennen sommige zich hierin wel,

laat ik het verhaal doen vanaf het begin.
Het was de laatste week van december, mijn moeder had al 2 jaar lang met een vriend van haar, ze wilde hem graag in het echt ontmoeten (toen waren mijn ouders nog samen) mijn vader had akkoord er mee gegeven. Dus mijn moeder ging op 29 december naar hem toe tot 30 december. Aan het begin van 2015 hebben mijn ouders mij en mij broertje bij elkaar geroepen om iets te vertellen, dat was dat mijn ouders gingen scheiden omdat het niet meer ging. vanaf die dag begon het allemaal.

Mijn vader wilde het huis niet uit en mijn moeder had geen baan dus die kon eigenlijk nergens heen. Ze hadden wel besloten dat mijn moeder ieder wekend naar haar vriend zou gaan ( wat nu een relatie was geworden) Ik had het daar elk weekend opnieuw erg moeilijk mee omdat al die 14 jaar altijd bij mijn moeder ben geweest. (ik kon nog niet mee naar die vriend)
Toen kreeg mijn vader een vriendin en wilde daar ook een weekend naar toe.
Toen mocht ik om de week mee met mijn moeder daar was ik heel erg blij mee.
Tussen mijn vader en die vriendin was het na een ontmoeting al weer klaar.
Gelukkig mocht ik toch om het weekend weer mee met mijn moeder. Met mijn stiefvader kreeg ik ook een steeds betere band. Toen ik zomervakantie kreeg ging ik 3 weken naar mijn moeder toe en 3 weken naar mijn vader. Mijn moeder bleef zolang ze nog geen ander huis hadden gevonden voor mij mijn broertje en haar nieuwe vriend bij haar vriend wonen, Helaas woonde hij heel ver weg en kon ik er alleen heen in het weekend.
Mijn vader kreeg in de zomervakantie een relatie.
Vanaf dat moment veranderde hij in een totaal ander persoon. Hij begon mijn broertje voor te trekken op mij en gaf hem veel meer aandacht dan mij. Wij moesten in het weekend dat we bij hem waren mee naar het andere kant van het land omdat daar zijn nieuwe vriendin woonden.
ik werd steeds ongelukkiger en ik kreeg het steeds moeilijker “thuis” Mijn moeder had nog veel ruzie en kreeg steeds meer haat naar mijn vader toe. Op Rotterdam centraal hebben ik en mijn broertje mijn moeder en vader vechtend uit elkaar moeten halen wat ik echt heel erg vond.
Mijn moeder ging ook praten met mijn vader over dat ik meer naar haar toe wilde maar het gevoel had dat ik dat niet mocht. Hij ontkende dat totaal en ging nog meer zijn boosheid afreageren op mij. Mijn vader en die nieuwe vriendin hadden besloten dat zij met haar 3 kinderen in het huis van mijn vader zouden gaan wonen(eigenlijk het oude huis waar ik mijn moeder en vader en mij broertje in hebben gewoond) De twee dochters zouden mijn kamer krijgen had mijn vader zo beslist zonder met mij te overleggen wat mij heel veel pijn gedaan heeft, ik ben voor mijn gevoel gewoon ingeruild.

Ik ging ieder weekend en iedere vakantie naar mijn moeder. Op 29 november heb ik het nieuws te horen gekregen dat mijn moeder een huis gevonden had, ik was zo enorm blij. We konden op 10 december in het nieuwe huisje ( waar ik nu 8 weken in woon ongv.)
Ik woon nu bij mijn moeder waar ik heel erg blij mee ben, mijn stiefvader is ook heel aardig.

Ik heb alleen al 8 weken geen contact met mijn vader meer, hij zegt dat hij me mist maar heeft al genoeg kansen gehad om mij te zien maar dan kom hij niet eens gedag zeggen. En ik weet eigenlijk niet goed wat ik moet doen.

Sorry dat heer veel spelling’s fouten in staan.

Op de hoogte blijven
Laat het mij weten wanneer er
guest

2 Reacties
nieuwste
oudste meest gestemd
Inline Feedbacks
View all comments
N.
N.
8 jaren geleden

Ik zou niet laten merken dat je boos bent. Boosheid is een teken van onmacht. Het is een beetje manipulatief maar het ”werkt” beter om te laten zien dat je teleurgesteld bent in je vader. Ik hoop dat je me snapt. Nare situatie, maar vergeet niet dat jij nooit ingeruild kan worden!

Anoniem
Anoniem
8 jaren geleden

Hi, Ik wil eerst vertellen dat het echt een nare situatie is en blij ben dat je je nu beter voelt. Zelf heb ik het niet mee gemaakt, maar mijn ouders liggen nu in een scheiding. Ik zou als ik jou was met je vader praten, hoe moeilijk het ook is. Ik denk dat hij niet langs durft te komen, omdat hij zich schaamt. Ieder mens maakt fouten ook je vader. Het is natuurlijk heel pijnlijk, maar nog pijnlijker is als je er later spijt van krijgt. Ik denk dat je dat misschien gaat krijgen. Hij blijft je vader. Je… Lees verder »