Beste ouders en kinderen van gescheiden ouders,

Helaas ben ik 1 van die 70.000 kinderen met gescheiden ouders. Soms stel je jezelf wel eens voor hoe het is om gescheiden ouders te hebben, maar waarom zou je daar aan denken? Het overkomt je toch niet, denk je bij jezelf.
Zo begon het bij mij, en omdat ik het zo anders voor mij zag hoe het zou zijn, deel ik nu mijn verhaal om te vertellen hoe ik er nu in sta.

Op de basisschool waren er al veel kinderen met gescheiden ouders, 1 van de weinigen die nog een papa EN mama in 1 huis hadden, was ik. Juist ik dacht altijd (ondanks je de struggles wel ziet); ik zal nooit bij 1 van de 2 wonen, tot ik uit huis ga heb ik 2 ouders onder 1 dak. Was het maar waar!
in 2014 krijg je dan toch de woorden (die je, hoop je, niet goed verstaat); papa en mama gaan scheiden…

Na 3 keer dezelfde zin te hebben doorgenomen in je hoofd, besef je dat het de woorden zijn die je nooit had willen en durven horen. Ineens is het de realiteit, die je altijd door de vingers hebt bekeken.

; Paar maanden later, de realiteit in de ogen van het kind.
Wat heb ik het ongelofelijk onderschat, hoe het is om te leven met gescheiden ouders (en dan staat het nog niet eens zwart op wit op papier). De vertrouwde, veilige en sfeervolle omgeving waar je bent opgevoed door papa EN mama, is ineens weg. Na 18 jaar onder 1 dak te hebben gewoond met beide ouders die dik 17 jaar getrouwd waren, waarin je alles met beide ouders deelt veranderd binnen 1 oogopslag. Nu moet je gaan leren leven met 1 ouder, je bouwt een nieuw bestaan op. Want het huis waarin je bent opgegroeid, is niet meer thuis.

Thuis is samen met papa EN mama, een thuis waar al je herrineringen liggen en waarin je ’s morgens beide ouders gedag zegt en ’s avonds beide ouders een goede nachtrust wenst.

; Paar maanden later, het nieuwe leven met mama alleen.
Als ik alles zo typ, is het nogal een levensweg… Terwijl het in de realiteit (fysiek) veel te snel gaat. Ik heb mijn herrineringen aan thuis met papa EN mama achter mij moeten laten, het huis, wat mijn thuis was… Is nu van iemand anders. Nooit had ik verwacht dat, dat deel zo’n impect op mijn leven zou hebben. Maar het is waar heel mijn leven ligt, ik neem het mee in hart en nieren.

Dan zit je éindelijk op je plek, ben je deels gewend aan het idee dat je vanaf nu door het leven gaat als een kind met gescheiden ouders en juist dan, komt mama met een nieuwe liefde. Wil ik dat weten? Wil ik dat mee maken? Ik heb geen keus, ook voor mama is er een nieuwe wereld open gegaan.

1 ding is zeker; Je papa blijft je papa en je mama blijft je mama. Wat er ook gebeurt!

Dan eindelijk wanneer het mentaal weer rustig is, krijg je opnieuw een tegenslag. ‘Thuis verlaten’ was al 1 groot ding, maar nu moest ik ook nog eens mijn dorp verlaten. Mijn dorp waar ook deels herrineringen liggen, de vertrouwde omgeving waar je al 18 jaar dag en nacht doorbrengt… Mama wil graag bij haar nieuwe vriend wonen (inmiddels man). Kilometers verderop, je kent het niet en weer zal dit een nieuw begin worden in je leven. (en toch heeft een mens maar 1 leven, waar er veel nieuwe hoofdstukken worden geopend). En weer heb je bijna geen keus, dus laat je leven gaan zoals het gaat.

Het proces van gescheiden ouders, de periode waarin je je leven geen andere draai kan geven. De periode waarin je machteloos bent en het moeten laten gaan zoals het gaat.

2016; hoe mijn leven er nu uit ziet.
Eindelijk heb ik rust, in mijn lichaam en in mijn hoofd.
Ondanks ik met mama bij haar man woon, ja ik weet het. Het klinkt raar, maar ik vind het woord stiefvader niet fijn om uit te spreken. Voor allen zijn daar verschillende meningen over, voor mij is er maar 1 vader, mijn bloed verwant. Maar zoals ik al zei, ondanks dat; is het nu fijn zoals het is. Na veel tranen van binnen en buiten, na stress en een gevoel van alleenheid… Heb ik het gered, en jij die dit leest, gaat het ook redden!

Misschien komt het verhaal dramatisch over, dat is absoluut niet mijn intentie. Ik schreef vanuit mijn gevoel, daar gaat het immers om.

Wat ik wil mee geven aan de kinderen van gescheiden ouders, of dat nog maar net bekend is of dat het al is gebeurd… Hou je zelf omhoog, hou je zelf sterk en blijf vooral dicht bij jezelf. Als je er niet van houd om te praten (zoals ik), schrijf het gevoel dan van je af.

Het allerbelangrijkste in dit proces, ben jij zelf.
En onthoud altijd; na regen komt zonneschijn!

Veel liefs X