De afgelopen weken zijn vreselijk. 3 weken is er een hele erge spanning tussen mij moeder en mijn vader. Ze hebben al vaker een ruzie maar niet zo erg als deze. Ze hebben niet ruzie, maar ze praten niet met elkaar. Mijn vader probeert soms een gesprek te voeren, maar dan is mijn moeder heel kortaf. Als mijn zusje en ik boven zijn dan hoor ik mijn ouders ruziën. Mijn vader gaat vaak op zakenreis en dat vind ik fijn, want dan is even de spanning weg tussen mijn ouders. Ik kan er ook niet goed met mijn vriendinnen over praten. Mijn beste vriendin weet niet goed wat ze er op moet zeggen. De andere wil ik er niet mee lastig vallen. Ik heb (paar jaar terug toen het ook zo was) het al een keer tegen een docent proberen te zeggen, maar die had gewoon mijn ouders opgebeld! S’avonds lig ik ook huilend in mijn bed. Ik kan het niet goed tegen mijn ouders zeggen, omdat ik niet durf. Ik wacht soms op het moment tot mijn ouders gaan scheiden. Alles zou dan anders zijn en dat wil ik echt niet. Ik ben heel bang. Niemand op school weet wat er thuis speelt. Ik kan best goed mijn gevoelens weg stoppen, maar als ik ga slapen komt het terug. Overdag heb ik het gevoel dat ik niks voel. Op school heb ik echt een afleiding dat is erg fijn. Ik weet niet goed wat ik moet dan?!