Irene (15 jaar) in Mijn (stief)ouders
Ik ben er klaar mee
Hallo allemaal,
Ik zit met een soort probleempje.
Mijn ouders zijn sinds begin 2015 uit elkaar. Daar is vrij veel ruzie aan te pas gekomen. Mijn vader is zwaar autistisch en dat heeft zo’n beetje ons hele leven op z’n kop gezet.
Mijn vader heeft mij en mijn zus sinds wij klein zijn geestelijk en lichamelijk mishandeld. Vlak voor de scheiding is mijn zus op zichzelf gaan wonen. Mijn vader had dus alleen mij nog om op los te gaan. Maar sinds mijn ouders uit elkaar zijn is het alleen maar erger geworden. Het gebeurde steeds vaker en hij begon te liegen. Zo ontkende hij dat hij dingen gezegd had en durft er niet voor uit te komen dat hij al een vriendin had voordat mijn ouders uit elkaar waren. Nog erger was dat hij ging roddelen over mijn zus tegen mij en andersom. We werden volledig zwartgemaakt en als wij een vraag stelde los van elkaar was elk antwoord weer totaal anders. Hij zei dus veel achter onze rug om maar deed het ook nog altijd recht in je gezicht. Zo heeft hij dingen gezegd als: ‘waarom ben jij mijn kind, ik wil jou niet als kind, vanaf nu hoef jij mijn dochter te zijn’ ‘val dood’ of ‘maak er een eind aan’ (vrij heftig aangezien hij weet dat ik psychische problemen het overgehouden aan mijn jeugd en dat wel overwogen had en daar wist hij ook van af).
Hij heeft in die jaren me voor veel uitgemaakt maar deze kende ik nog niet. Ik ben er helemaal klaar mee. Ik heb het contact verbroken maar hij blijft er vanalles aan doen om met mij in contact te komen.
Hebben jullie enig idee hoe ik het contact voorlopig echt kan laten stoppen zonder dat hij in contact probeert te komen? (Goed duidelijk maken of vragen of inplannen helpt niet ook niet met een psycholoog erbij).
Ik heb binnenkort ook een verjaardag en hij komt ook. Enig idee of tips&tricks wat ik moet doen?
Liefs,
Irene
Hoi! Ik heb hier lang niet meer op gereageerd. Mijn vader heeft ruim 20 jaar in behandeling gezeten en is definitief uitbehandeld. Het brieven schrijven werkt niet. Ik heb het een aantal keer geprobeerd en mijn psycholoog heeft het afgeraden. Al de dingen zijn nog steeds aande ordeen verjaardagen blijven een ramp. Niemand heeft meer een idee wat er gedaan kan worden. Bedankt voor jullie tips!
Liefs Irene
Hallo Irene, Bedankt voor je bericht op het forum. Wat ik allemaal lees is zeker niet oke. Een ouder hoort en mag dat niet tegen een kind zeggen. En een ouder mag zich al helemaal niet zo gedragen naar jou toe. Onthoud altijd dat je goed bent zoals je bent en dat je zeker heel veel waard bent! Dat je hier psychische problemen door hebt gekregen vind ik dan ook helemaal niet gek. Waar ik naar je stuk wel benieuwd naar ben is of jou vader in behandeling is van een therapeut of iets dergelijks? Ik vind het verhaal best… Lees verder »
Hoi Irene, Wat een enorm heftig verhaal. Ik vind het dapper dat je het durft te delen! Ik begrijp heel goed dat je er van af wil zijn. Net als het bericht hieronder: heb je al een brief geschreven? Dit is makkelijker dan het gewoon zeggen, en je kan beter over je woorden nadenken. Bij de verjaardag kan je proberen hem te mijden, een beetje een andere tijd gaan. Ik snap dat het nergens op slaat dat jij voor hem moet weg lopen, maar op korte termijn kan dit misschien het meeste rust geven. Je kan altijd nog een bericht… Lees verder »
Hi Irene, Wat ontzettend moeilijk. Heb je al geprobeerd een brief te schrijven met alles erin wat je aan je vader wil zeggen? Je kan daar in ook zeggen dat je niet meer met je vader wil praten als hij zijn gedrag niet veranderd. Ik weet niet of je dit al gedaan hebt? En helpt het anders misschien als een goede vriend of vriendin van je vader of familie van je vader het eens met hem heeft over wat hij jou allemaal heeft aan gedaan en dat je geen contact wil hebben met hem op deze manier. Heel veel succes,… Lees verder »