hoi,
mijn ouders zijn al een paar jaar gescheiden. ik heb het er erg moeilijk mee gehad en nu nog steeds… ik heb het idee dat niemand mij begrijpt, ook mijn vriendinnen. iedereen doet er maar zo over alsof het niks is terwijl ik er zelf heel veel last van heb en niet weet wat ik moet doen. mijn ouders zijn in groep 5 gescheiden en sindsdien moest ik eigenlijk alles alleen doen. ik moest het verdriet van mijn ouders aanzien terwijl ik zelf het er ook moeilijk mee had maar ik had het gevoel dat niemand dat begreep en niemand me hielp. papa was altijd werken dus als ik bij hem was was hij nooit thuis daarvoor schaamde ik me best wel erg want bij mijn vriendinnen was er altijd iemand thuis maar als ze dan bij mij kwamen nooit… mama had nog geen werk dus ook geen geld en papa wilde haar niet genoeg geld geven en dat doet hij nu nog steeds niet genoeg daardoor hebben mijn ouders nog steeds veel ruzie en er zijn verschillende rechtszaken daarover. papa wil geen genoeg geld geven en daardoor staat er bijna nooit iets op de kindertekening. daardoor koop ik alles zelf en nu is mijn eigen geld ook op, ik krijg geen zakgeld of kleedgeld want dat durf ik allemaal niet te vragen ik heb zelfs al m’n zomerkleren en schoenen enzo van m’n eigen geld gekocht want ik durf het niet terug te vragen. mama wil het me wel geven maar die kan het niet want ze heeft het geld daar niet voor en dus moet ik het aan papa vragen want die heeft het geld wel aangezien hij zo ongeveer 24/7 werkt. maar telkens al ik of mijn zussen over iets wat we nodig hebben beginnen word hij boos en dan krijgen we ruzie zelfs als er een vriendin bij is en dan schaam ik me echt. papa en mama hebben daar dus ook veel ruzie over en eigenlijk over alles wat ze moeten regelen en dan regelen ze het niet eens goed want nu is het vakantie en het is niet eens goed geregeld wanneer we waar zijn want we zijn nu een nacht langer bij papa en toen werd papa ook weer helemaal boos. ik hou wel van papa hoor maar ik weet niet wat ik dan moet doen want ik durf er niks van te zeggen en mama en m’n zussen zeggen dan altijd dat ik stil ben aan tafel bijvoorbeeld maar ik weet gewoon niet wat ik er over moet zeggen. ik word trouwens ook helemaal gek van spullen mee op en neer nemen ik ben er echt klaar mee elke dag moet ik met 3 of 4 zware tassen op en neer fietsen en dan vergeet ik meestal weer iets en dan kan ik weer op en neer. heeft iemand daar tips voor? ik weet niet of jullie mijn verhaal begrijpen maar ik ben toch blij dat ik het even kwijt ben dus sorry voor het lange verhaal en bedankt voor het lezen!