Anoniem (17 jaar) in Mijn (stief)ouders
Het was voorbij
Het sprookje bestond niet meer. Het was voorbij.
Ik mis het, ik zal het altijd missen.
Ik ben gebroken
en gelijmd.
Ik lach en soms
Huil ik
Want dat mag ook
Zelfs in een kapotte wereld komt de zon elke morgen op
Ik ben doorgegaan alsof er niks aan de hand was, ingestort, doorgegaan, ingestort en weer opgestaan
Ik ben en blijf onderweg
Bestemming onbekend
Ik ben zo jong, maar ik weet
Liefde achtervolgt je, zelfs al is het voorbij
Een kind hoort kind te zijn
Trouwen doe je niet alleen op papier
Trouw zijn stopt niet waar het huwelijk eindigt
Wij zijn tenminste nog samen
Dezelfde ouders, hetzelfde bloed
Ik beloof je, ik zal er altijd voor je zijn
Wij worden ook ouder
Wijsheid komt met de jaren, net als besef
Naast zwart is wit
Ik mag dan getekend zijn, het verleden is niet het heden en ik kleur mijn eigen toekomst in
Soms is er een keuze
En soms ook niet.
Beste anoniem, Wat een mooie tekst en mooie woorden. Jeetje en dat voor iemand van 17 jaar! Ik ben erg onder de indruk van het laatste zinnen: “Ik mag dan getekend zijn, het verleden is niet het heden en ik kleur mijn eigen toekomst in” Altijd positief naar de toekomst kijken, die vul je inderdaad zelf in. En ook al ben je getekend door het verleden bv de scheiding, dit is aan de andere kant ook weer bagage die je mee neemt en die jou lessen hebben geleerd over het leven. Zoals jij nu al kan reflecteren en nadenken kan… Lees verder »
Jeetje, Anoniem. Wat heb je dit mooi geschreven, ik ben er stil van!
Ik denk dat de gevoelens die je beschrijft voor meerdere kinderen van gescheiden ouders heel herkaanbaar is. Echt super mooi verwoord! Maak je vaker dit soort teksten?
Veel liefs,
Nadia
Ik ben een meisje 😉