Een paar maanden geleden vertelde mijn vader dat hij wilde scheiden van mijn moeder en dat hij een ander heeft. Sinds kort is zij in ons ouderlijk huis ingetrokken. Ik woon zelf niet meer thuis dus hier heb ik niet direct last van. Mijn vader heeft nooit over eerdere twijfels in zijn relatie met mijn moeder gesproken en kwam van de een op de andere dag met dit nieuws. Doordat hij dit nooit gedaan heeft is dit een ontzettende klap voor mij en mijn moeder. Mijn moeder is er kapot van en moest verhuizen. Sindsdien hebben mijn vader en ik nauwelijks contact. Ik ben ontzettend verdrietig over de situatie en mijn vader doet alsof er ‘niets’ is veranderd. Dat ik toch niet meer thuis woon en hij nog steeds mijn vader is en mama nog steeds mijn moeder. Ik ervaar heel veel onbegrip en merk dat ik ineens een hele andere kant van mijn vader zie waardoor ik hem ook minder leuk begin te vinden als persoon. Ik probeer hier heel erg acceptatie in te vinden en heb onlangs zijn nieuwe vriendin ontmoet. Ik heb dit zelf voorgesteld in de hoop dat het de situatie tussen mij en mijn vader iets zou verbeteren. Na dit bezoek heeft mijn vader geen een keer aan me gevraagd wat ik ervan vond. Dit vind ik echt onbegrijpelijk . Ik heb al een paar keer in een gesprek proberen aan te geven dat ik het lastig vind en verteld waar ik moeite mee heb. Echter lijkt het echt alsof ik tegen een muur praat wat leidt tot nog meer verdriet, frustratie en boosheid. Ik vroeg me af of er iemand is met tips?