ik heb een korte tijd geleden door mijn psycholoog deze site ontdekt. ik zit hier dan ook vaak op te kijken voor advies van andere kinderen. hier heb ik meestal veel aan. daarom deel ik met jullie ook mijn verhaal en mijn tips.
zo begon het bij mij al technisch gezien al jaren geleden. mijn vader dacht altijd heel veel aan zichzelf. hij vond zichzelf altijd zielig en dacht alleen aan zijn eigen moeilijkheden. Ook dronk hij heel veel. of ja, hij dronk niet zo zeer veel, maar gewoon meer dan hij aankon van alcohol. Hier is mijn moeder bijvoorbeeld heel erg op afgeknapt. niet alleen mijn moeder vond dit vreselijk, maar mijn twee oudere broers en ik ook. wij moesten elk avondeten vragen wat hij op had, omdat hij heel raar uit zijn ogen keek. wij hebben vaak moeten vragen waar de oude papa was, maar nu ben ik de oude eigenlijk al vergeten, omdat de oude te lang geleden is om te herinneren. nu ongeveer één jaar geleden kreeg ik gitaarles bij een leraar van een paar jaar geleden. hij woont achter ons, en daarom kan je er makkelijk heen. maar hier werd vaak misbruik van gemaakt. mijn moeder kwam me altijd ophalen, maar ik moest altijd eerder weg. ik ben nooit sámen met mijn moeder terug gegaan. en mijn moeder kwam dus vaak later dan 12 uur ’s nachts thuis. ik had dus al door dat er iets niet helemaal klopte. net voor de scheiding ging mijn moeder vaak naar oma. hier bleef ze dan meer dan één uur. maar werkelijk was ze maar een kwartier bij oma geweest, en was ze de rest van de tijd bij haar nieuwe vriend.
nu ongeveer een half jaar geleden werd ik vroeg in de morgen wakker gemaakt door mijn geschrokken vader, die mij het nieuws doorgaf dat mijn moeder was vertrokken. ik vroeg als eerste:’Wat bedoel je met vertrokken?’. waarop mijn vader antwoordde dat ze naar haar nieuwe vriend was. waarschijnlijk voor altijd. ik kon niks zeggen en ik wist niet wat ik voelde diep van binnen. ik was als eerste super boos. het liefst wou ik de hele wereld uitschakelen zodat er gewoon geen zorgen was. of terug in de tijd zodat het nog even zoals het vroeger was. maar later voelde ik vooral verdriet. waarom ik? waarom het gezin wat eigenlijk gewoon prima was? maar nog geen maand later was ik er al overheen. ik ben er achter gekomen dat één van de drie gezinnen hetzelfde hebben meegemaakt. mijn moeder had me alles uitgelegd, en eigenlijk was ik het er helemaal mee eens. de schuld ligt eigenlijk bij allebei van mijn ouders. en natuurlijk blijven mijn vader én moeder allebei in mijn hart. want gescheiden of niet, het blijven mijn ouders, die toch aan mij denken. ook al is het even moeilijk. jammer genoeg willen mijn vader en mijn twee broers niet zo denken zoals het eigenlijk is. ze denken vrij direct. mama is weggegaan, dus zij is schuld. maar zo makkelijk ligt het niet. ook ben ik nu vaak bij de nieuwe vriend van mijn moeder. hij was mijn favoriete leraar van de basisschool, dus ik kon al goed met hem overweg. maar als ik eigenlijk thuis ben, voelt het huis niet veilig. vooral als mijn oudste broer geen goede bui heeft. dan zet hij het hele huis op zijn kop. hij denkt altijd dat ik raar denk, maar dat is helemaal niet zo. ik denk wat verder dan zij doen. mijn vader is vaak bang voor mijn oudste broer, waardoor hij uit angst met hem mee gaat doen. als ze dan samen hun team hebben, zijn zij ook sterk. dan schelden ze me uit voor de ergste dingen die je kan bedenken. meestal zit ik dan huilend op mijn kamer met mijn telefoon in mijn handen, hyperventilerend mijn moeder te bellen. dit is mij nu al twee keer overkomen. dan vind ik het eng om de trap af te lopen, omdat ik bang ben dat ze me horen en mij in elkaar slaan. ik heb nu al een paar keer gehad dat ik moet “vluchten” naar het andere huis. hopelijk hoeft dit over een tijdje niet meer te gebeuren, want het is echt vreselijk. sinds dit al een paar keer is gebeurd heb ik hulp gekregen bij een hele lieve kinderpsycholoog. zij heeft mij een paar tips gegeven, die ik graag met jullie deel.

1: Als je net zo’n broers/zussen heb zoals ik, die je de hele tijd belachelijk maken, geef ze vooral geen aandacht. Hier zijn ze vaak naar op zoek. Als het kan, ga gewoon naar je kamer, als ze dit ook “grappig” vinden, ga dan gewoon niet ertegenin. Je zal zien dat ze na een tijdje, hoe lang dat ook duurt, gewoon ophouden.

2: In de open brief staat dat een scheiding eigenlijk net zoals een nieuw huis werkt. Het begint met de verhuizing, het moment waarop de scheiding bekend wordt gemaakt. Dan heb je meestal heimwee naar vroeger, maar als je een beetje geduld hebt en het gewoon accepteert, komt er langzaam een heel mooi nieuw hui uit. Je leest als eerste dat de kinderen het vreselijk vinden, en ook heel boos zijn op hun ouders. Maar de tip die ik hierbij geef, is het eigenlijk gewoon zo goed mogelijk accepteren.

3: Soms zijn je ouders een beetje in de war met vroeger. Help ze dan gewoon. Ik heb dit vaak moeten doen. Mijn ouders vinden dat best wel fijn. Ze zeggen dat ik goed, helder en diep kan denken, en daardoor alles goed op een rijtje kan zetten. Laat ze vooral niet in hun verdriet zitten. Help ze er uit en laat ze de voordelen zien. Want herinner, uiteindelijk zijn het niet alleen nadelen.

4: Zoek goede afleiding. IK had vlak na de scheiding een feest voor de hele klas. Dit is een hele leuke dag geweest en heeft me even uit mijn depressie geholpen. Je kan ook gewoon lekker even je hobby doen. Ik zit op ballet, dus ik kan het er altijd uit dansen. Dit helpt mij altijd.

Dit was mijn verhaal met mijn tips. Hopelijk hebben jullie er nog net een paar dingetjes bij geleerd. Bij mij heeft het zeker geholpen.
Groetjes