Mijn ouders riepen een half jaar terug het hele gezin naar de woonkamer. Ik wist al wat eraan zat te komen en toen ik ze daar zag zitten wist ik het zeker. Mijn moeder zei tegen mijn vader: “kan jij het zeggen? Als ik het zeg moet ik huilen” en toen werd de bom gedropt. “Ik en jullie moeder zien elkaar meer als goede vrienden.” Zei mijn vader, ik en mijn broertje gingen er in het begin best goed mee om. Af en toe een vraag stellen over hoe het nu verder gaat, maar sinds dat mijn moeder een nieuw huis heeft gevonden voel ik me echt k^t. Elke keer als ik ook maar aan het huis denk moet ik huilen, elke nacht lig ik te piekeren en huil ik tot ik in slaap val. Ik heb erover geprobeerd te praten alleen iedereen heeft zijn eigen problemen op dit moment en kan mij niet helpen. Ik ben nu al 4 weken lang niet naar school geweest of af en toe gegaan om het toch nog een keer te proberen. Ik weet het gewoon allemaal niet zo goed meer.