Beste (vecht)gescheiden ouders,

Hebben jullie even de tijd?
Ik zou het namelijk fijn vinden als jullie even luisterden in plaats van alleen maar met jullie zelf en jullie belachelijke problemen bezig zijn.
Ik heb daar namelijk niks aan.
Gelezen? De tijd gevonden? Goed, dan begin ik nu.
Wat ik dus even wilde zeggen, ben al erg blij dat jullie bij deze regel zijn aangekomen, en jullie best doen om er nog een beetje iets van te maken in plaats van elke poging tot herstel, of nou ja herstel, elke poging om een verbinding te houden direct afkappen. Bedankt.
Even een vraag he, kijken jullie wel eens in de spiegel?
Waarom ik dat vraag? Oh gewoon, nieuwsgierig.
En als je dat doet, wat zie je dan?
Jezelf? Goh, verassend.
Ogen, neus, en een mond?
Ach, geestig.
En verder? Zie je nog meer?
Oh, dus behalve je gezicht zie je niks?
Dus je ziet geen persoonlijkheid? Je ziet geen gevoel? Geen verdriet, geen woede?
Geestig, alweer.
Je kind wel. Jong of oud, je kinderen zien het wel.
Je kind zien dat je er soms misschien moe uitziet, het verdriet in je ogen, je mondhoeken hangend naar beneden, hoe je hoofd zich steeds meer richt naar de grond. Je kind ziet alles, je kind hoort alles, je kind voelt alles.
Zie je dat? Zie je dat je kind jouw ziet? Dat je kind alles meekrijgt via elk zintuig? Dat je kind slim genoeg is om dwars door je heen te prikken. Zie jij je kind? Hoor jij je kind?
Je kind ziet hoe jij in de spiegel kijkt, hoort hoe jij spreekt over de andere helft van je kind.
“Ze heeft borderline” “Hij heeft narcisme” Blablabla.
Dat wil je kind niet horen, dat mag je kind niet horen. Je kind mag hier niet de dupe van zijn, je kind wil kind zijn.
Het enige wat je kind wil is een gelukkige vader en moeder, die van elkaar houden, voor elkaar door het vuur gaan, die verliefd zijn, die het gezellig hebben samen.
Maar soms gaat dit niet, dat snapt je kind best.
Dat jullie gaan scheiden, dat is vreselijk, maar ook daar leert je kind mee leven. Maar wat alles zo vreselijk maakt, is niet de scheiding op zich, maar de manier waarop.
Je kind heeft er niet voor gekozen hier op deze wereld te leven, maar je kind is er wel. Je kind groeit op, of je kind het nou wil of niet.
Het is jullie kind, wat jullie samen op deze wereld hebben gebracht. Wat jullie samen groot wilden brengen, die jullie alle liefde van de wereld willen geven, op wie jullie trots zijn, voor wie jullie alles zullen doen, van wie jullie zo zielsveel houden.
En als dat niet lukt, zoek dan naar een oplossing.
Omarm wat er gebeurd, maar blijf er niet in zitten.
Denk niet in de problemen die er zijn, denk in de mogelijkheden die er nog veel meer zijn.
Wees dat kind die ook jullie ooit waren. Jong, onbevangen, creatief en vol fantasie. Zoek samen naar een andere manier van leven, ook al valt alles uit elkaar, elk persoon als individu blijft bestaan, daar hoeft niks in te veranderen. Jullie zijn ooit verliefd op elkaar geworden, het is dus onmogelijk dat er alleen maar slechte dingen over elkaar te zeggen zijn.
Blijven jullie dit doen, dan duwen jullie je kind weg. Is dat wat jullie willen? Nee toch? Goed. Luister dan nog even naar deze afsluiting. Ik ben overigens erg blij als jullie bij deze regel zijn aangekomen, een beetje zelfreflectie is zeer gezond. Maar goed, waar was ik, de afsluiting.
Je gaat scheiden, verdrietig, vreselijk, moeilijk, maar als het op is, is het op. Dit is allemaal al erg genoeg voor iedereen, jullie als ouders en voor je kind. Maak het dus niet nog moeilijker voor jezelf en je kind. Wil je het allemaal nog een beetje gezellig houden praat dan vooral geen negatieve taal over je inmiddels ex-partner, geen geruzie meer, willen jullie dit zo nodig wel doen, wat heel dom is want je hebt jezelf er ook alleen maar mee, maar goed, mocht je toch in de verleiding raken om ruzie te maken, doe dit dan even lekker als je arme eenzame kind ergens vrolijk onbevangen aan het spelen is.
En de gouwe ouwe tip.. Luister ten alle tijden naar je kind. Niemand is zo eerlijk als een kind, zo puur en oprecht. Er gaat zoveel om in dat kleine hoofdje. Dat hoofdje wat een deel van jullie beide is.
Je kind wil gehoord worden, gezien worden, door jullie beide. Je kind wil dat jullie allebei bij de eindmusical van groep 8 zijn, die wil niet kiezen tussen de een of de ander. Die wil dat jullie allebei op de ouderavonden verschijnen, dat jullie beide komen kijken naar voetbalwedstrijden en bij de dansvoorstelling. Dat jullie allebei trots in de zaal zitten als je kind zijn of haar diploma in ontvangst zal nemen. Dat jullie allebei op zijn of haar verjaardag komen…

Je kind wil gewoon dat jullie samen ouders zijn.

Zijn jullie bij deze zin aangekomen? Jullie zijn geweldig. Begrepen? Fijn!

Vriendelijke groetjes,
Je kind.