Hoi allen,
Ik weet niet hoe ik alles precies moet verwoorden maar ik ga het proberen.
Mijn ouders zitten in het begin van een scheiding, de brief is er en het hoge woord is eruit.
Mn moeder is verliefd op een ander. Ik heb hier erg veel moeite mee en daarom heb ik geen contact meer met haar. Ik woon op kamers, en mn ouders wonen nog onder een dak. Daarom kom ik niet meer vaak thuis. De band met mijn vader is erg sterk en ik spreek hem vaak. Momenteel zit ik in het eerste jaar van de opleiding hboV. En dan nu…
Ik voel me gewoon elke dag heel verdrietig, boos, somber en ik heb nergens meer zin in. Echt gewoon nergens. School deed ik altijd met plezier, en nu begint mijn interesse, motivatie en werk ook de dupe ervan te worden.
Ik vind het lastig om met iemand erover te praten.. Omdat ik ssimpelweg het gevoel heb dat niemand het oprecht snapt, en snapt hoe ik me voel. Mijn vriend waar ik bijna 3 jaar een relatie mee heb, is er wel voor me maar ook die sluit ik buiten..
Ik klink misschien heel depressief of zielig, wat ik (hopelijk) niet ben! Maar ik merk gewoon aan alles dat ik eraan onderdoor ga en niks meer goed voelt..

Misschien dat een van jullie mij wel echt snapt. Ik hoop het..

Debby, 19.