Hoi allemaal,
Mijn moeder heeft ons vandaag precies 3 jaar geleden verteld dat ze niet meer van mijn vader hield. Na een periode van 3 weken vol gesprekken, ruzies, en alles wat maar met emoties te maken heeft, heeft mijn moeder de knoop doorgehakt om te scheiden. Toen ze dit vertelde, zei ze er ook nog koeltjes bij dat ze een nieuwe vriend had. Al 4 maanden. Vanaf dat moment ging alles heel snel, mijn vader een nieuwe woning, (mijn moeder bleef in het huis waar we tot dan toe altijd hadden gewoond met ons vieren,) heel veel klussen en op kerstavond was de eerste avond dat de woning van mijn vader zijn nieuwe huis was. Flutperiode natuurlijk, kerst is bij ons in de familie altijd heel gezellig geweest, altijd lachen, lekker eten en vooral het feit dat de familie bij elkaar was.
We hadden een soort van rooster voor wanneer we (mijn zusje en ik) waar aten en sliepen. Dit ging goed, in het weekend was ik altijd bij mijn vriend thuis en waren mijn zorgen altijd even weg. Tot half januari, mijn vriend was het weekend weg en ik wilde bij mijn moeder slapen, aangezien ik me daar altijd kon “verstoppen” in mijn kamer. 1 probleem, de vriend van mijn moeder was daar. (Ik had hem de week ervoor een hand gegeven om kennis te maken, maar het deed me teveel pijn om daar langer te blijven. )
We hadden als gezin afgesproken dat we altijd voor de kinderen zouden kiezen, in ieder geval luisteren naar de wensen van ons en zo nodig schoppen we de ander eruit (letterlijk een van de voorwaarden van mijn vader).
Maar helaas, mijn moeder koos voor haar vriend, want ik kon volgens haar ook makkelijk bij mijn vader blijven. Kwaad zijn mijn zusje en ik naar mijn moeders huis gegaan, en hebben we al jankend een gesprek proberen te voeren met mijn moeder. Tot de vriend van mijn moeder opeens eisen ging stellen. Dat ging er bij mij en mijn zusje niet in, en we kregen allebei een waas. Voor we het wisten stond mijn vader voor de deur, stormde naar binnen en greep die vent vast. We wisten dat dit heel fout kon aflopen en waren daarom erg blij dat de buurman (een kerel van 2 bij 2) naar binnen kwam en mijn vader naar buiten loosde.
Ik heb die avond mijn vriend in paniek gebeld, en gelukkig heeft hij me via de telefoon wat rustiger gekregen. Nog nooit ben ik zo bang geweest.
Vanaf dat moment is de band met mijn moeder alleen maar slechter geworden.
Voor de scheiding had ik juist geen band met mijn vader, maar nu kan ik alles met hem delen, en dit doe ik ook. Met mijn moeder heb ik sinds een paar weken, sinds ik samen woon met mijn vriend, weinig contact en dat vind ik eigenlijk wel fijn.
Ik ben heel blij met mijn vriend, die heeft me echt de steun geboden die ik nodig had tijdens de scheiding en de lastige periode erna (verjaardagen etc.)

Ook mijn zusje is mijn steun, nog regelmatig hebben we over de scheiding emotionele gesprekken, en hoe laat het ook is, we maken altijd tijd voor elkaar.

Het is echt belangrijk om je gevoelens met een ander te delen, je moet je er zeker niet schuldig om voelen om het een ander te vertellen. Het lucht zo op om je verdriet te delen, al is het maar op een forum.

Bedenk altijd dat je niet alleen bent!
Liefs