Maaike (21 jaar) in Mijn familie
Gemis
Ik
Vind het lastig om te moeten weten dat we nooit meer een gezin kunnen zijn.
We konden zoveel plezier maken samen. ik kon ervan genieten.Maar die tijden gaan nooit meer komen. Het is nu mama , zusjes en ik. Mijn gezin bestaat nu nog maar uit 3vrouwen. Ik zei altijd dat ik geen vader had maar een ” vriend” en ik dat helemaal niet erg vond.
Maar
Nu je weg bent, besef ik pas hoe erg ik een vader mis. Je kon op je eigen manier liefde geven.Een liefde die ik niet meer kan krijgen, die verdween toen jij besloot om bij ons weg te gaan , die een eeuwige leegte in mijn hart achterliet,een litteken die nooit meer mooi zal helen. 21 jaar geleden kon ik niet kiezen en werd jij mijn vader. 21 jaar later heb ik ook niet kunnen kiezen, kiezen of jij bij mij wilde
Blijven. Had ik meer
Mijn best moeten doen, jou moeten smeken? Nee.Het is gewoon gebeurt. Net als toen jij mijn papa werd. Een papa en mama
Hebben lijkt zo
Gewoon, iets wat hoort. Maar nu pas besef ik , dat dat helemaal niet zo is. Ik probeer niet aan je te denken, maar je blijft bij alles in mijn gedachten. Ik denk na, wat zou jij nu hebben gezegd? Gedronken? Wat zouden we samen hebben gedaan? Wat had je nu gezegd om mij op te vrolijken? Ik probeer antwoorden te verzinnen voor jou op al die vragen, probeer herinneringen naar boven te halen, hoe dat vroeger ging, toen alles
Nog
Normaal was. Heb vragen in mijn hoofd, probeer er achter te komen wat er mis is gegaan, wat ik mis heb gedaan, waarom het niet gewoon zo was gebleven zoals het vroeger was. Waarom wij als gezin uit een gescheurd moesten worden. En ik denk dat ik nooit ga kunnen stoppen met nadenken daarover. Want als nergens een reden voor is, staat mij dan ook een leven vol verdriet te wachten? Zonder dat ik dat zelf in de hand had. Blijf ik dan ook voor eeuwig afvragen, waarom het mij niet is gelukt. Net als dat bij ons is gebeurt. Jij leeft je leven, en wij de onze. Samen gelukkig een gezin zijn zal het nooit meer worden, dus probeer ik te blijven denken aan vroeger, terwijl ik vragen zou blijven stellen in mijn hoofd en jij ze voor me
Invult in mijn gedachten.
Hoi Maaike,
Wat een mooi gedicht! Je gevoelens van je afschrijven helpt vaak wel. Mocht je behoefte hebben aan het uitwisselen van ervaringen met een andere jongere met gescheiden ouders dan kun je dat bij villapinedo aangeven (info@villapinedo.nl). Wie weet is dat wat voor je!
Hallo Maaike,
Wat prachtig geschreven! Echt heel mooi verwoord. Zeker herkenbaar voor velen.
Weet je vader ook hoe jij erover denkt en je voelt?
Ik hoop dat je alles een plekje kunt geven en dat je niet het gevoel hebt dat jij als kind iets had kunnen veranderen.. Veel kinderen van gescheiden ouders hebben dit maar het is uiteindelijk toch de keuze van ouders om uit elkaar te gaan.
Succes!
Liefs Catlin
Hoi Maaike,
Wat super mooi en met veel gevoel geschreven, zeg! Ik denk dat heel veel kinderen van gescheiden ouders zich in jou angsten en gedachtes kunnen herkennen.
Heb je deze brief al eens zelf aan je vader laten lezen?
Bedankt dat je zo open durft te zijn om deze tekst op ons forum te plaatsen!
Veel liefs,
Nadia