Ik heb mijn vader al 3 jaar niet meer gezien/gesproken en dat komt omdat ik klaar met hem was. Het was namelijk zo dat mijn 4 zussen en ik altijd naar hem toegingen om het weekend. Eerst was mijn oudste zus begonnen om niet meer te gaan en ik wist niet waarom. Maar later hoorde ik de waarheid. Daarna kregen mijn andere zussen en ik een stiefmoeder. Mijn vader negeerde ons meestal als we langskwamen, maar toch gaven we het niet op. Later ging hij scheiden en deed toen bestonden we weer, maar hij zei zo vaak I love you en het voelde nooit echt. Ik dacht dat het aan mij lag maar mijn zussen voelden de afstand ook. Daarna kwam hij een andere vrouw tegen. En hij vergat ons weer. Toen hij ons wilde voor stellen, zat ze met een andere man te zoenen en het bleek dat ze vreemdging. Dus zei hij weer I Love you maar zonder liefde. Daarna vertelde hij een geheim van mij door aan de hele familie op kerst alsof het een grap was, ik moest huilen en mijn zussen werden boos op hem. Hij gaf mijn zussen de schuld, omdat zij het zogezegd erger maaktten. Ik werd woedend op hem en zij en ik zijn toen we van het weekend teruggingen nooit meer gegaan. Mijn moeder heeft mijn vader geappt dat we niet meer kwamen, ook al hadden we dat zelf best duidelijk gemaakt. Mijn vader reageerde daar niet al te best op en bleef ons maar appjes sturen met gedichten die van internet afgeplukt waren, die zogezegd door hem waren geschreven. Mijn moeder steunt ons heel erg en daar ben ik blij mee. Ik heb gelukkig ook mijn zussen en we steunen elkaar. Ik heb me erbij neer gelegd dat mijn vader niet is wie ik dacht dat hij was. Ik ben nu gelukkig met mijn moeder, stiefvader, zussen, vrienden en andere familie. Dit is geen schreeuw om hulp of advies. Dit is gewoon om mijn verhaal te vertellen, met problemen en niet de perfecte happy end maar het is nog steeds happy.