Hoi allemaal,

Ik heb een dilemma en weet zelf niet meer zo goed hoe ik het op kan lossen, ik hoor daarom heel graag jullie mening over het volgende:

Ik woon inmiddels 5 jaar bij mijn moeder en stiefvader, daarvoor woonde ik bij mijn vader, daarvoor weer bij mijn moeder en daarvoor bij mijn ouders samen, lekker duidelijk dit! 😉

Ik heb heel veel moeite met mijn stiefvader, hij is dus echt alles behalve flexibel terwijl mijn broer, moeder en ik juist ontzettend flexibel zijn. Alles moet altijd precies op dezelfde manier en natuurlijk op zijn manier, als het niet zo gaat wordt hij boos. Er worden van ons op zich geen gekke dingen verwacht maar als iets een keer mis gaat spreekt hij me direct aan op een vervelende toon, hij verheft altijd zijn stem en klinkt dan erg boos. Ik kan daar niet goed tegen en vind dat hij mij met respect moet behandelen. Ik doe echt ontzettend hard mijn best om geen fouten te maken en om alles precies te doen zoals hij dat wil maarja af en toe zie je nou eenmaal een druppel van de douchewand over het hoofd als je deze droog maakt, om zulke dingen gaat het. Hij moet ook altijd laten merken dat hij de baas is ( het huis is van hem), dat zegt hij niet letterlijk maar zo voelt het voor mij. Dat is dus super lastig uit te leggen maar dat zit hem in kleine dingen, als hij me iets vraagt om te doen, reageer ik dan vraagt hij nogmaals om bevestiging, terwijl ik al heb toegestemd. Klinkt niet echt als een duidelijk voorbeeld maar ik weet niet zo goed hoe ik het beter uit kan leggen. Hij is ook echt een koning in afwegen, als ik ooit de hond niet uit kan laten vraag ik hem of hij het dan voor mij wil doen. Dat kan dan maar dan moet ik het een keer voor hem terug doen. Ik begrijp heus wel dat als het vaak voorkomt je het terugdoet maar ik vind het zelf veel fijner om het gewoon af en toe voor elkaar te doen, zoiets hoef je niet af te wegen, vind ik. Ik merk dan ook dat ik zelf heel erg verander door hem, dat ik ook wil dat hij het voor mij terug doet, ik vind dat echt heel erg omdat ik zelf niet zo wil zijn. Nog een voorbeeld: als ik mijn licht boven aan heb laten staan moet ik naar boven om hem uit te doen, terwijl als zijn lamp aanstaat ik hem gewoon uitzet, zo’n grote moeite is dat toch niet, zou je zeggen..Ik laat zijn lamp nu voortaan aanstaan, hij betaalt toch zelf de rekening. Zo erg is het nu geworden, ik heb me verlaagt tot zijn niveau.. Ik heb alles wat hierboven staat een paar weken terug aangekaart, ik heb toen aangegeven dat het me een goed idee leek om een nieuwe start te maken en we hebben daarbij onze verwachtingen naar elkaar ook uitgesproken. Het ging toen heel even goed maar nu lijkt het zelfs nog erger te zijn dan voorheen. Ik merk de laatste tijd dat het me heel erg hoog zit, ik kan de ene irritatie niet laten zakken of de volgende is er alweer. Het stapelt allemaal op, ik heb het er ook over met vriendinnen maar krijg het niemand echt goed uitgelegd. Alleen mijn broer maar die praat niet super veel, als we het erover hebben vind ik dat wel fijn.

Ook heb ik hier al met mijn moeder over gepraat, maar zij heeft haar relatie met mijn stiefvader eigenlijk gewoon voor de kinderen staan. Ze zegt zelf ook als het nu escaleert met hem door ons dat zij dan uiteindelijk alleen is omdat wij over een paar jaar het huis uit gaan. Ergens snap ik wel wat ze bedoelt maar het is voor mij wel een hele grote afwijzing dat ze haar eigen kinderen niet op nummer 1 heeft staan. Onze band is dan ook niet zo goed, ik merk deze afwijzing best vaak omdat ze veel meer bezig is met hem dan met ons en ik merk dat dat me ook echt heel erg verdrietig maakt.

Nu zit ik met het dilemma dat ik eigenlijk denk dat het gewoon tijd is dat ik op mezelf ga. Ik studeer echter nog anderhalf jaar lang en als ik op mezelf ga wil ik hier in het dorp blijven en wordt het dus een appartement. De gehele financiële opsomming van de kosten zal ik jullie besparen, mijn bericht is al veel te lang! Maar in ieder geval is het gewoon super duur en zal ik dus moeten lenen. Het komende half jaar kan ik nog wel wat werken maar ik denk niet dat ik super veel kan werken tijdens het afstuderen. Als ik dan dus maximaal moet lenen verhoog ik mijn studieschuld in een jaar tijd echt met 12000 euro ofzo, dat vind ik echt heel erg veel geld ik heb nu al een best grote studieschuld opgebouwd. Ik wil natuurlijk echt super graag weg maar ik vind dit wel een groot nadeel, het wordt lastig om rond te komen en ondertussen bouw ik ook nog een super grote studieschuld op. Hebben jullie advies voor mij, ik hoor heel erg graag jullie mening en zeg vooral gewoon wat je denkt, daar heb ik het meeste aan!

Sorry voor mijn lange bericht, ik wilde het graag goed uitleggen!