Anoniem (17 jaar) in What the F@#*CK
Contact verbroken met mijn vader
Beste ouders,
Zoals iedereen weet hebben jullie het beste voor met ons. Nou de meeste tenminste. Mijn vader is zo iemand die alleen maar aan zichzelf denkt. Zijn wil is wet. Als hij je wil spreken, moet alles daar voor wijken. Of dat nu mijn vakantie baantje is of mijn eindexamen is. Het maakt niet uit. Zolang iedereen op de wereld zich maar aan hem aanpast is het goed. Gebeurd dit niet dan wordt er gedreigd alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Een normaal of leuk gesprek kan ik ook niet met hem hebben. zodra hij de mogelijkheid heeft, begint hij direct negatief te doen. Alles wat ik doe is niet goed. Als ik iets leuks bedenk is het niet goed. Leuke dingen samen doen zoals naar de dierentuin gaan, is niet mogelijk, omdat hij nooit de positieve kant van zijn kinderen wilde zien. zelfs een spelletjes doen met hem waar ik of mijn zusjes beter in waren kon hij niet hebben. Als het eruit ging zien dat hij zou verliezen, werd het spel door de hele huiskamer heen gegooid. Maarja het is ook een ‘schande’ als je als ouder een bordspel van je eigen kinderen verliest.
Hij heeft zijn vmbo diploma op een haar na gehaald vroeger. Nu ik mijn havo diploma heb gehaald, ben ik volgens hem ‘beter’ dan hem. In plaats van blij zijn voor mij is hij boos op mij. Alleen omdat ik een iets hoger papiertje heb gehaald.
Ik stond dan ook voor de moeilijke keuze: moet ik het contact verbreken? Zodat hij niet nog kwader kan worden als ik een HBO-diploma heb gehaald. Hij mij ook niet meer kan bedreigen en ik eindelijk verder kan zonder angst voor hem. Ik ben blij dat ik het heb gedaan. Ik voel me nu veel vrijer en heb vrienden die bij mij langs durven te komen, omdat hij niet meer thuis woont. Het wad een verschrikkelijke keuze, maar ik ben zo blij dat ik die keuze heb gemaakt. Mijn zusjes hebben dezelfde keuze gemaakt. Het was moeilijk, maar we durven eindelijk een spel te spelen en te winnen van elkaar. We kunnen eindelijk naar de dierentuin. Helaas zonder vader. Maar goed die stond toch nooit voor ons klaar.
Dus voor alle ouders. Gescheiden of niet. Denk in het belang van je kind(eren). wij hebben zowel een vader als moeder nodig. Die allebei zielsveel van ons houden en oprecht blij zijn als wij een diploma krijgen. Het leuk vinden om eens naar een dierentuin te gaan met ons. Of het niet erg vinden als ze een bordspel van ons verliezen. Is dat nu zo veel gevraagd van jullie?
Hallo anoniem,
Zelfs met deze hitte krijg ik kippenvel van je verhaal. Wat een ontzettend dappere keuze! Ik sluit me verder helemaal aan bij de reactie van Tessa: je beschermt jezelf tegen iemand waar jij niet beter van wordt. Zo knap!
Je voelt je vrijer dan eerst en dat is heel belangrijk. Je bent pas zeventien en hoort die concurrentiestrijd die je vader voelt niet te hoeven aangaan.
Veel succes en blijf bij jezelf.
Liefs,
Femke
He Anoniem,
Wat ontzettend knap dat je voor jezelf, en daarmee voor je zusjes en je vrienden hebt gekozen. Dat moest vast een hele pittige beslissing zijn geweest.
Het is jammer om te horen dat het contact met je vader zo slecht is, ik vraag me dan af wat erachter zit. Achter zijn gedrag en zijn acties. Heb je daar ooit naar gevraagd?
Ik hoop dat het een goede keuze is, en ook blijft, en misschien dat je in de toekomst nog goed contact met je vader kan hebben.
Groeten,
Simon
Hoi anoniem,
Wat moet dat een lastige beslissing zijn geweest, maar wát ontzettend knap van je dat je voor jezelf hebt gekozen. Soms kom je erachter dat je echt niet beter wordt van sommige mensen. Helaas is dat (op dit moment) je vader, hoe moeilijk dat ook is. Hij heeft je veel pijn gedaan en door deze keuze bescherm je nu jezelf. En natuurlijk heb je nog verdriet. Maar je hebt nu tenminste zelf het heft in eigen handen. En zo lang dat goed voelt: houd dat vast!
Liefs, Tessa