Lieve ouders,

de laatste tijd hoor ik in mijn omgeving en via via steeds meer verhalen over vechtscheiding, waar kinderen de dupe van worden. Het begon bij me te borrelen om er eens een stukje over te schrijven, wat ik als ervaringsdeskundige mee zou willen geven aan ouders in een (v) echtscheiding.

Het aller belangrijkste is dat je communiceert. Zowel met je kind(eren) als met je ex partner. Ik zie dat ‘in the heat of the moment’ alles vaak heel groot gemaakt wordt, wat niet altijd nodig is. Terwijl het zo ‘simpel’ kan zijn. Vraag aan je kind, ongeacht de leeftijd :’ Wat heb jij van papa en mama nodig om de vervelende situatie zo soepel mogelijk te laten verlopen? Vraag aan je ex partner :’ Wat heb je van mij nodig om ervoor te zorgen dat we afspraken kunnen maken over de kinderen, en deze worden nagekomen?’ En spreek jezelf uit; wat heb jij nodig? van je ex partner en ook van je kind? Blijf kwetsbaar, ookal is dat moeilijk.

Want kwetsbaarheid is kracht. En wanneer we niet vragen wat de ander nodig heeft gaan we dingen voor ze invullen. We denken het vaak te weten, maar we weten het simpelweg niet tot we het vragen, en blijven vragen. Behoeftes kunnen veranderen. Stel je verwachtingen op elkaar af, maak duidelijk aan je kind wat je kind van jou/ jullie kan verwachten, en zo ook met je ex partner. Blijf je motieven checken, waarom doe je wat je doet, en merk je dat je per ongeluk toch je kind tussen de relatie van jou en je ex in zet, stop daar dan mee.

En lieve ouders jullie mogen fouten maken, niemand is perfect. Maar blijf het communiceren. Zorg dat je kind weet waar het aan toe is, probeer zoveel mogelijk veiligheid te creëren. En vraag jezelf eens in de zoveel tijd af: wat heb ik nodig om er voor mijn kind te kunnen zijn?

MVG,

MW