Hoi,

Mijn ouders zijn op mijn 10e gescheiden. Daar heb ik zelf niet veel van meegekregen maar mijn vader wilde eigenlijk geen contact meer met ons. Hij had ook al snel een nieuwe vriendin waarmee hij ook snel kinderen kreeg. Ik heb nu straks 10 jaar geen contact meer met hem. Sinds november vorig jaar loop ik er tegen aan te hikken dat ik toch wel graag een keer zou willen afspreken om het gesprek aan te gaan.
Ik wil vertellen wat het met mij heeft gedaan en wil ook graag zijn kan van het verhaal horen. Ik heb hem opgebeld en hij heeft toegezegd, binnenkort spreken we af om een eindje te lopen en te praten. Ik weet alleen niet zo goed hoe ik het gesprek aan moet pakken.
Naast de scheiding speelt ook dat hij mij alleen heeft gelaten bij mijn verslaafde en mishandelende moeder destijds en dat hij zelf vroeger ook te veel dronk en losse handjes had.
Inmiddels gaat het, nu ik op kamers woon met goede vrienden en professionele hulp heb weer de goede kant op met mij.
Ik heb mij altijd erg alleen gevoeld en dat ik niets goed kon doen en nergens goed voor was. Ergens ben ik dus ook nog steeds wel een beetje boos dat ze mij aan mijn lot over hebben gelaten. Met mijn moeder heb ik inmiddels ook geen contact meer maar dat is van mijn kant een bewuste keuze. Dat geeft ook een stukje rust.

Hebben jullie tips? Misschien heeft iemand wel iets vergelijkbaars meegemaakt? Dank je wel!

Groet,

Lucas