Mijn ouders zijn zo’n 3 a 4 jaar uit elkaar. Hier heb ik nooit echt heel veel moeite mee gehad.
Het was voor mij ook een opluchting toen mijn vader verhuisde, er is nooit geschreeuwd of iets dergelijks, dus daar ben ik heel blij mee. Mijn ouders gaan nog altijd vriendschappelijk met elkaar om en vooral mijn moeder is zeer positief over hun vriendschappelijke relatie. Inmiddels heeft mijn vader een vriendin, mijn moeder had een vriend maar daarmee is het weer uit.
Mede hierdoor heeft mijn vader besloten dat hij geen vriendschappelijk contact meer met mijn moeder wilt en dus alleen nog maar een goede ouder-rol vervullen samen. Het nodige contact hiervoor wilt hij wel gewoon behouden, gelukkig, en hij zal geen ruzie gaan maken zegt hij. Dit vertelde hij mij net, we/ik hadden nog het plan om voor mijn verjaardag met z’n drieën uit eten te gaan, maar dit wil hij dus niet meer. Ik heb het hier best moeilijk mee, mijn vader praat/praatte al vaker negatief over mijn moeder en naar aanleiding van een gesprek die ze hebben gehad (waar ik de details niet van weet) is dit eruit gekomen.
Mijn vader weet dat ik het hier moeilijk mee heb.
Mijn moeder kijkt altijd heel positief naar hun relatie, zo ben ik er dus ook naar gaan kijken, het leek allemaal alsof ze nog beste vrienden waren. Ik was hier enorm blij mee en vond het heerlijk om te kunnen zeggen “ja ik heb gescheiden ouders maar ze zijn nog heel goed bevriend” dat dit nu niet meer kan vind ik gewoon heel naar.
Ik weet dat dit niet echt een vraag is, misschien dat iemand zich in zo’n zelfde situatie bevindt/bevond en zijn/haar ervaring zou willen delen.
Groetjes Tes