Hoi allemaal,

Ik heb wel eerder een bericht geplaatst op het forum over mijn situatie.
Niet iedereen heeft dat natuurlijk gezien, het was namelijk in april.
Dus ik zal het even samenvatten: ik woon bij mijn vader, stiefmoeder en aankomend zusje/broertje, ik heb een broer die bij mijn moeder en stiefvader woont. Mijn moeder is een narcist; ze denkt alleen aan zichzelf. Ik zie haar nooit. Ik ben dol op mijn stiefmoeder, ik noem haar ook mijn bonusmoeder. 🙂

Nou ben ik blij over het feit dat ik mijn moeder niet zie, maar tegelijkertijd doet het me wel pijn. Dat dit heeft moeten gebeuren. Klinkt logisch, toch? Nou ben ik dus bijna jarig, en nu denk ik er weer veel over na. Hoe zal het gaan? Zal ze me een cadeautje geven? En zo ja, hoe zal ze dat doen? Komt ze hierheen? Laat ze mijn broer het hierheen brengen? Feliciteerd ze me überhaupt?
En dan word ik best wel verdrietig. Ik stel me gewoon voor dat ze daar zo zit, haar leven leeft, terwijl het gewoon mijn verjaardag is. Moet dat speciaal zijn? Zou het normaal zijn dat ze me feliciteerd, ondanks alles wat er gebeurd is? Ik weet het echt niet.

En nu heb ik niet zo’n erge zin in mijn verjaardag.
En dan spookt die vraag weer door mijn hoofd: zal dit de eerste verjaardag zijn waarbij ik niks van mijn eigen moeder krijg?
Ik zeur waarschijnlijk gewoon maar.

Ik bedoel, ze kan me net zo goed wel iets geven? Ik weet niet wat er gebeurd.
en als ze niets geeft, moet ik het haar kwalijk nemen? dat maakt eigenlijk ook niet uit

..
Ik moet maar afwachten
ik ben nu alleen maar bang voor mijn verjaardag