Hallo mijn ouders zijn lang gescheiden,alleen is het vanaf klein af aan nooit leuk er na gegaan! Zelf heb ik nooit de behoefte gehad om hem te bezoeken het ging met dwang en ik krijste het uit dat ik nooit wou! Nu is hij gauw agresief er is hulp verlening bij gekomen. Hoe het laatst gebeurde: mijn oxboard was leeg en hij wou er op (hij is mijn vader) maar hij was leeg. Hij woog 20k dus ik vroeg of me vader me wilde helpen want ik had me handen vol. Maar zijn amtwoord was NEE doe het maar lekker zelf. Best raar dacht ik! Toen antwoorden ik van maar pap hij is zoooo zwaar heel effies. Maar nee je doet het zelf. (Ik dacht dus je wilt er op maar niet ff helpen) ik heb die gedachtenniet geuit want dat was niet verstandig! Toen zei ik want me moeder woonde verder op,we waren in de stad van…. nou okey thx pap ik ga maar ff naar huis want hij is zwaar, maar ik zei het beleefder alleen kan het niet goed verwoorden. Toen ik thuis bij me moeder was aangekomen kreeg ik te hooren dat me vader zo boos haar opbelde ik dacht what the f**k wat heb ik volgens hem nu weer gedaan. Het kwam blijk baar niet goed bij hem over. De volgende dag toen ik op school kwam stond hij bij de directeur,met een hele toespraak van dat ik een grote mond had. Had ik nie tgegeven toch??? Nou ja toen ik 12:00 thuis kwam hoorde ik me moeder stres vol. Me vader was naar ons huis gekomen en heeft me moeder bedrijgt en mij heeft hij ook bedrijgt. Hij wou mijn oxboard en al mijn spullen mee nemen. Het was zo uit de hand gelopen dat mijn moeder 112 heeft moeten bellen erg heftig!!!!!! Ik was zo geschrokken dat ik bang voor me vader was en ben. Vooral van die berdreiging naar mij toe…… Nu is er inmiddels bijna de hulp verlenig gestart maar we staan op een erg lange wacht lijst… naar dus. En laatst weer belde hij erg boos op! Een paar tips kan ik dus best gebruiken