Hoi hoi! Mijn ouders zijn inmiddels al ruim 8 jaar gescheiden en het dreigt opnieuw flink uit de hand te lopen. Het is eigenlijk nooit echt goed gegaan. Ik zou om het weekend naar mijn vader toe ‘moeten’, maar inmiddels ga ik al een paar maanden niet meer. Mijn vader heeft al 6 jaar ongeveer een nieuwe partner die samen ook nog een kindje hebben gekregen (nu 3 jaar). Die partner is al die tijd dat ze bij mijn vader woont eigenlijk al een verschrikkelijk persoon voor mij. Ze scheld me achter mijn rug om vaak uit en doet hele erge dingen. Mijn broertje van 12 gaat eigenlijk nog wel frequent naar hun toe, maar dan zegt hij steeds: “Ik ga voor mijn broertje en niet voor papa en *partner*”. Nu geloofden mijn moeder en ik hem al niet zo heel erg, maar dat is dus nog bevestigd ook. Hij ging afgelopen vrijdag naar mijn vader toe en, omdat mama en ik heel nieuwsgierig waren vroegen we die avond al meteen hoe het ging en hoe dat het daar was. Geen reactie. Later vertelde hij dat het allemaal wel prima ging en dat was voor ons de druppel om hem te vertellen dat hij compleet onzin al die tijd al verteld. Dit is daarna volledig geëscaleerd en mijn broertje heeft toen gezegd dat hij vond dat hij maar beter bij papa kon blijven (waarschijnlijk omdat hij wist dat hij thuis op zn donder zou krijgen). Dit maakte mijn moeder en mij ontzettend boos, want hij heeft ons dus altijd keihard voor zitten liegen en mama heeft dus ook meteen tegen hem gezegd dat hij dan maar daar voor altijd moet blijven en moet dus vanavond al zijn spullen van bij mama inleveren. Ik ben dus alleen zo bang dat dit nooit meer goed gaat komen en dat iedereen voor altijd boos op elkaar zal blijven :(. Iemand tips hoe ik hiermee om kan gaan? Groetjes en alvast bedankt!