He,

M’n ouders zijn sinds een maand officieel gescheiden, maar m’n vader is al ruim een jaar t huis uit.
Sinds dien heb ik weinig tot geen contact met hem gehad, alleen als we moesten praten bij een meneer. Ik ging daar zeker niet graag heen, maar ik moest, en op het gegeven moment zat er niet eens meer een richtlijn in, ik begon me steeds meer af te vragen waarom ik perse moest van mijn vader. Blijkbaar om afspraken te maken; m’n vader had tijdens zo’n gesprek verteld hoe hij de bezoek regeling wilde, en later waren we er uit gekomen.
De dag erna werd ik (weer) gespamd met boze mails, dat wij, zijn kinderen, die hem ontzettend missen, geen respect, medeleven liefde etc. tonen.
Na hier genoeg mails van gekregen te hebben, heb ik besloten niet meer naar die meneer te gaan.
Later heb ik uitsluitend alleen maar meer boze berichten gekregen, terwijl hij in het echt dus niks durft/kan zeggen.
Hij schreef dat hij geen contact meer wilt.

We hebben met de hele familie het gevoel dat hij een affaire heeft met een vrouw die niemand mag, en die ten opzichte van zijn kinderen, te veel aandacht krijgt.
Zo kwam m’n vader laatst al zijn spullen ophalen, maar drie keer raden wie er mee was; die vrouw met haar zoon. Ze hielp niet, d’r tasje bleef om de schouder maar was alleen m’n moeder aan t commanderen. Gelukkig was ik op school, anders had ik haar wat aangedaan denk ik.

Al deze dingen zijn een grote stapel geworden, deze stapel is uiteindelijk omgevallen, het werd me veel te veel. Slechte cijfers etc.
Ik kan niet goed praten met m’n mentrix, ze zet me heel erg onder druk.

Het is ook heel ingewikkeld allemaal, want dit is niet(eens) het enige. Ik heb ook geen idee waarom ik dit bericht schrijf, maar ik moet het gewoon even kwijt, denk ik.

-M