‘Ik koos er voor om één van mijn ouders uit te nodigen voor mijn diploma-uitreiking’
Keuzes, keuzes en nog eens keuzes. Als kind met gescheiden ouders sta je er misschien voor net iets meer. Toch blijven sommige keuzes ontzettend lastig. Zo was de keuze om niet allebei mijn ouders uit te nodigen voor mijn diploma-uitreiking moeilijk. Op dat soort bijzondere momenten wil je toch allebei je ouders erbij hebben. Ondanks dat ben ik blij met mijn keuze, al doet het me ook een beetje verdriet.
Door: Bo
Is het de stress waard?
Al ver voordat ik überhaupt m’n diploma had gehaald, gaf de uitreiking me stress. Konden m’n ouders wel normaal tegen elkaar doen? Zou ik me op m’n gemak voelen als ze samen waren? Werd het ongemakkelijk? Zou het echt mijn avond worden? Allemaal vragen die door m’n hoofd spookten. De sfeer was vaak niet best tussen mijn ouders. Ook wist ik van mezelf dat ik veel spanning zou voelen en er meer mee bezig zou zijn hoe het tussen mijn ouders ging, dan bezig zijn met deze mijlpaal. Ik was gewoon nooit op mijn gemak als mijn ouders samen waren, al was daar soms niet eens een reden voor.
Na lang wikken en wegen hakte ik de knoop door. Alle oplossingen die ik bedacht om ze er allebei bij te hebben, gaven niet echt rust. Ik wilde dat deze avond echt om mij draaide en ik zorgeloos dit succes kon vieren. Ik had het idee dat ik moest kiezen tussen mijn ouders om een fijne avond te hebben. Iets wat ik eigenlijk helemaal niet wilde. Ik voelde me namelijk loyaal aan beide ouders en vond het enorm lastig om dan de ander teleur te stellen. Ik wilde dat ze allebei op dit trotse moment aanwezig waren.
Op een gegeven moment besefte ik me dat het allerbelangrijkste was dat ik loyaal aan mezelf zou zijn. Ik wilde dat het mijn avond werd en ik me nergens zorgen over hoefde te maken. Ik heb er uiteindelijk voor gekozen om samen met mijn vader en mijn vriend te gaan. Ik mocht maar twee mensen uitnodigen en trok het echt niet om tussen m’n ouders in te gaan zitten. Als ik er voorafgaand al zo veel buikpijn van had, ging het echte moment er waarschijnlijk niet heel veel beter uitzien.
Trots
Achteraf ben ik blij dat ik voor mezelf gekozen heb en het daardoor echt mijn avond was. Ik heb volledig kunnen genieten van de uitreiking en kijk met een heel warm gevoel terug. Iedereen zei dat ik echt straalde! Ik ben er echt trots op dat ik deze keuze durfde te maken en hoe het uiteindelijk allemaal heeft uitgepakt. Ik denk er nog vaak aan terug en heb zelfs een foto van die avond op mijn kamer staan.
Bevind jij je in een soortgelijke situatie of krijg je ook buikpijn van aankomende belangrijke momenten? Misschien kunnen onze open brieven je hierbij helpen! Je vindt ze hier.
