ik moet over twee dagen naar de rechter om te praten over mijn keuze in woonsituatie/ co ouderschap. Ik ben nu om de twee weken van vrijdag op zondag avond bij mijn vader. Ik kan niet meer goed opschieten met mijn vader sinds dat ik 8 jaar ben. We lijken heel veel op elkaar, daardoor straft mijn vader altijd alle slechte eigenschappen van mij die hij ziet af. Als mijn zus iets doet wordt hij niet boos , en bij mij kan hij ineens uitflippen. Ik voel me altijd al ongelijk en oneerlijk behandeld. Nadat mijn vader op een dag niet meer thuis kwam en reageerde nergens meer op. Hij zat bij wat nu zijn vriendin is. Mijn ouders zeiden dat ze elkaar nog een kans zouden geven, maar een maand later had mijn vader dus die nieuwe relatie. Ik heb voor mijn gevoel niet genoeg tijd gekregen om aan haar te wennen, en als we bij mijn vader zijn loop ik voor hun beiden op mijn tenen. Het is daarna tussen mijn vader en mij weer een tijd goed gegaan, maar nu gaat het weer een stuk slechter.

Dus ik heb nu bij de rechter twee keuzes die ik kan maken;
1 ik zeg dat ik de weekenden ok vind en maak mensen blij zodat ze niet moeilijk voor mij hoeven te doen. (vooral mijn moeder vrije tijd gunnen met haar nieuwe vriend)

2 ik kies voor mezelf en minimaliseer het contact met mijn vader.

Ik heb het heel zwaar met deze keuze, want ik ben bang dat mijn zus en mijn vader en zijn vriendin het aanstellerij vinden. Terwijl, hij weer niet eens dat deze keuze er is, omdat hij niet naar me luistert. Hij vindt dat het allemaal ok gaat, want ik laat niks meer merken. Dus het voelt ook als een geheim tegenover hem. Ik heb een jaar eerder het contact proberen te verbreken, maar hij heeft zichzelf het weekend erna toch weer zo weten te draaien dat ik weer een heel weekend bij hem moest zijn…
Ik weet niet meer wat ik moet doen, ik heb twee proefwerken morgen, maar ik kan me niet meer concentreren, ik heb nu steeds een soort paniekzender wat me alsmaar bezig houdt.