Hallo allemaal,

Ik heb een beetje een lastige situatie.

Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 5 was, mijn moeder had meteen een nieuwe vriend. (ze heeft me vader bedrogen) Ik ben toen van het plattelandsleven verhuisd naar de Big City Amsterdam. Mijn ouders konden niet met elkaar meer overweg en de toen nieuwe vriend van me moeder vond het nodig om me vader in elkaar te slaan, nou was mijn vader sterker en heeft er niks aan over gehouden en mijn toenmalige (stief)vader een gebroken neus. Mijn moeder heeft een ander leren kennen iemand die wel om kon gaan met kinderen aangezien hij dat niet kon, we zijn van Amsterdam West naar Amsterdam Noord verhuisd toen die tijd.

Ik ben weer terug gegaan naar mijn vader toen ik 13 jaar oud was, ik wilde naar de middelbare school waar al mijn vriendinnetjes op zaten van vroeger. Mijn vader kreeg een vrouw, deze vrouw was niet vreemd voor mij want ik kende haar al mijn hele leven. we hadden het altijd leuk samen en hebben veel gelachen en gedeeld. tot ik in de puberteit kwam die vrijwel laat begon bij mij. niet alleen ik en mijn broer veranderden maar zij ook, het was nooit meer het ”ik strek jullie over een gelijke streep” of het ”ik hou net zo veel van jullie als dat ik ooit van me eigen kinderen heb kunnen houden” maar haat en scheldwoorden. ze heeft mijn vader veranderd in een negatieve zin. ze heeft mijn vader een keuze gegeven of ik terug naar Amsterdam of ze zou me vader verlaten, toen mijn vader voor haar koos was het voor mij gedaan. ik ben weg gegaan en heel lang heel boos geweest. net toen ik besefte dat mijn vader voor haar koos om het feit dat hij met haar nog heel lang verder moest wanneer ik het huis uit ging was het te doen om de angst dat die alleen zou zijn en heb ik alles vergeven en geprobeerd te vergeten. Maar toen begon de ellende opnieuw, ze liet me vader kiezen tussen haar of mijn broer, uiteindelijk is me broer te vroeg op zichzelf gaan wonen maar hij heeft het nu prima voor elkaar. Deze vrouw is ziekelijk jaloers op mijn moeder en maakt haar elke seconde van de dag als ik er ben zwart.

Ik heb super lieve schoonouders die me steunen bij alles en een super leuke vriend waar ik altijd op terug kan vallen alleen maak ik nogal snel ruzie met hem wanneer de dagen naderen dat ik naar mijn vader toe moet omdat ik dan misselijk wordt en op de een of andere manier angstig, hij vergeeft het me altijd als ik uitleg waarom ik weer eens zo doe en hij ziet het vaak ook aankomen.

Nu heb ik al zoveel dingen geprobeerd om het goed te krijgen en hebben we inmiddels al on tel bare gesprekken gehad, nu heeft ze gezegd dat ze het gevoel voor me kwijt is en dat nooit meer terug komt, ze praat niet met mij of mijn vriend als ik er ben, ze heeft voor de 2e keer mijn oma tegen mij opgespeeld (haar moeder) en ze zorgt ervoor dat alles om haar draait, mijn vader vraagt als die iets wil dat ik doe zegt die altijd doe het dan voor mij en niet voor haar maar dat hou ik niet vol, ik wil niet steeds maar denken ”ik doe het voor me vader en niet voor haar” want uiteindelijk weet ik dat ik het voor haar doe.

Ik heb al met verschillende spygochologen gesproken en heb al andere oplossingen geprobeerd, maar niks blijkt ervoor te zorgen dat bij hem doordringt dat je een nieuwe vrouw in je leven boven je kinderen moet stellen.

De enige optie lijkt me nu om het contact voor onbepaalde tijd te verbreken maar ik vind het zo moeilijk en het doet me zoveel pijn en verdriet dat ik geen uitweg meer weet.

Weet iemand iets voor mij, al is het maar om de pijn te verzachten, ondanks dat ik 48 u per week werk en mijn hoofd op andere gedachten probeer te brengen door positieve gedachten kan een goede raad van een vreemde zeer goede steun geven.

Groetjes,

Denise