hallo ouders,
ik ben een kind van gescheiden ouders. en mijn ouders kunnen na de scheiding niet meer door één deur. ik heb de scheiding niet aan zien komen maar om te zien hoe volwassen mensen met elkaar omgaan doet pijn. ik zou willen dat mijn ouders gewoon als volwassen mensen met elkaar om zouden gaan in plaats van elkaar continu verbeteren en afkatten. het is niet zo dat jullie nooit boos op elkaar mogen zijn maar als je nog geen goed woord over elkaar kan zeggen ga je veel te ver. ook zie je als kind wat het doet met een ouder als die scheidt. je ziet het zelf misschien niet maar je kind ziet alles. je kind ziet het verdriet in de ogen,de omlaag wijzende mondhoeken en de wegdraaiende ogen als de ander wat verkeerd zegt. je probeert het te verbergen maar je kind ziet het of het nou jong/oud, groot/klein een jongen of een meisje is. het kind ziet altijd hetgene wat in zijn of haar vaders/moeders gedachten omgaat. en het is ook niet zo dat je je gevoelens moet opkroppen, je moet er wat aan doen ‘zoek hulp’ word er dan gezegd maar dit is ook vaak het eigen beeld van iemand. ‘ik heb geen hulp nodig’ ‘hulp is voor mensen met een stoornis’. ja, maar de mensen die dat zeggen zijn de hulp het meest nodig. en als je eenmaal hulp hebt gezocht laat dit dan zien aan je kinderen, laat je kind weten dat je er wat aan doet en dat het allemaal weer goed komt. ik wil je bedanken als je dit gelezen hebt en zou het ook op prijs stellen als je in de reacties vermeld wat je voelt nu je dit gelezen hebt. ik hoop dat je er wat mee gaat doen als je dit herkent.